Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już myślałam, że uznam Kamieniarza za najlepszą z dotychczas przeczytanych trzech części, ech… szkoda. Po raz kolejny to bardziej powieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym niż stricte kryminał. Warsztatowo jest dobrze, narracyjnie też, przez co książka w zasadzie czyta się sama, ale zupełnie nie trafia do mnie to rozwiązanie wątku kryminalnego. Nie kupuję też motywu popiołu. Szalenie podobały mi się za to rozdziały z lat 20., czekałam na nie z utęsknieniem, ale potem autorka zmieniła ich kurs, a ten nowy jakoś mnie nie przekonywał, choć puenta przyznaję jest ciekawa. Tym razem nie wytypowałam mordercy, na początku przez chwilę przeszło mi przez myśl, że to może być TA osoba, ale potem autorka trochę mnie zwiodła. Tym razem wątkami pobocznymi są ADHD, zespół Aspergera, depresja, chorobliwa otyłość, wykorzystywanie seksualne i uzależnienie od drugiej osoby. Autorka wyraźnie się przygotowała i odrobiła pracę domową. Liczyłam jednak na więcej kamieniarza w kamieniarzu. 6/10

Już myślałam, że uznam Kamieniarza za najlepszą z dotychczas przeczytanych trzech części, ech… szkoda. Po raz kolejny to bardziej powieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym niż stricte kryminał. Warsztatowo jest dobrze, narracyjnie też, przez co książka w zasadzie czyta się sama, ale zupełnie nie trafia do mnie to rozwiązanie wątku kryminalnego. Nie kupuję też motywu popiołu....

Fajna powieść kryminalna. Przewidywalna niestety, ale i tak bardzo dobra. Narracyjnie świetna, przez co pochłania się szybko. Intrygujący wątek fanatyzmu religijnego, uzdrowicieli i wyciągania młodzieży na prostą. Szkoda tylko, że ledwie liźnięty. W tle upalne lato nad szwedzkim wybrzeżem i dość monotonny wątek obyczajowy bohaterów znanych z Księżniczki z lodu. Jedynym ożywieniem okazała się kandydatka na żonę z katalogu – Irina. Uśmiałam się! Poza tym jakoś tak bez napięcia, beznamiętnie prowadzony wątek morderstwa. Na plus ostatni rozdział – Camilla znów mnie zaskoczyła. Wolę jednak bardziej mroczne i wymagające książki, takie po których psychikę trzeba zbierać z podłogi, wobec czego tutaj tylko 6/10.

Fajna powieść kryminalna. Przewidywalna niestety, ale i tak bardzo dobra. Narracyjnie świetna, przez co pochłania się szybko. Intrygujący wątek fanatyzmu religijnego, uzdrowicieli i wyciągania młodzieży na prostą. Szkoda tylko, że ledwie liźnięty. W tle upalne lato nad szwedzkim wybrzeżem i dość monotonny wątek obyczajowy bohaterów znanych z Księżniczki z lodu. Jedynym...

Zaskoczyła mnie ta książka. Nie była tym czego się spodziewałam, ale winię za to tylko i wyłącznie nietrafiony opis wydawcy, który wprowadza w błąd. To przygnębiająca, gorzka i z życia wzięta opowieść o toksycznych relacjach. Pozostawia z niepokojącym i przeszywającym wręcz poczuciem, że nie ma czegoś takiego jak bezinteresowna przyjaźń, a człowiek człowiekowi wilkiem. Na plus ciekawe sylwetki bohaterów, intrygujący wątek samobójstwa i mnóstwo niejasności. Przez te tajemnice, niedopowiedzenia i przeskoki czasowe czułam się trochę jakbym czytała thriller psychologiczny. Słowem jedna wielka zagadka, a ja lubię rozwiązywać zagadki. Rozczarowało mnie jednak rozwiązanie wątku ostatniej wiadomości głosowej, a ściślej jego BRAK. Oceniam jako 6/10. Byłoby więcej, ale końcówka trochę padła.

Zaskoczyła mnie ta książka. Nie była tym czego się spodziewałam, ale winię za to tylko i wyłącznie nietrafiony opis wydawcy, który wprowadza w błąd. To przygnębiająca, gorzka i z życia wzięta opowieść o toksycznych relacjach. Pozostawia z niepokojącym i przeszywającym wręcz poczuciem, że nie ma czegoś takiego jak bezinteresowna przyjaźń, a człowiek człowiekowi wilkiem. Na...