Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam prawie wszystkie wydane dotąd w Polsce książki autorki i uznałam ją za jedną z moich ulubionych. Ale tym razem bardzo mnie rozczarowała. Fabuła ciągnęła się niesamowicie, rzekome studium psychologiczne bardzo kiepskie, a same odniesienia do psychologii niedopracowane merytorycznie, zagadka rozwiązana już w połowie książki, brak humoru, brak napięcia. Nie wiem, czy był to chwilowy zastój, ale dziwi mnie taki spadek formy autorki. Osobom, które z Link spotykają się po raz pierwszy polecam tę akurat książkę odłożyć i sięgnąć po inną, żeby się nie zniechęcić, bo resztę jej dorobku mogę z czystym sumieniem polecić. Udam, że tego nie czytałam.

Przeczytałam prawie wszystkie wydane dotąd w Polsce książki autorki i uznałam ją za jedną z moich ulubionych. Ale tym razem bardzo mnie rozczarowała. Fabuła ciągnęła się niesamowicie, rzekome studium psychologiczne bardzo kiepskie, a same odniesienia do psychologii niedopracowane merytorycznie, zagadka rozwiązana już w połowie książki, brak humoru, brak napięcia. Nie wiem,...

To jedna z tych książek, które wydaniem sugerują piękną, chwytającą za sercę i pozostającą w pamięci opowieść. A jednak t ym razem tak nie jest. Zabrakło mi i piękna, i chwycenia za serce, jestem też pewna, że za kilka miesięcy nie będę już pamiętać imion bohaterów. Historie bohaterów są przejmujące, ale... niewystarczająco (?). Kiedy się je odkrywa, ma się wrażenie, że są jakby urwane, niedokończone, czegoś im brakuje, by wywarły głębsze wrażenie. Może to dlatego, że czytałam już wiele powieści historycznych i wspomnień z czasów wojny i spodziewałam się czegoś gorszego, jakkolwiek to nie brzmi, ale mimo wszystko mam wrażenie, że potencjał nie został wukorzystany.
Co do plusów, czytając fragmenty, w których autorka przytacza polską historię dziękowałam jej za to w myślach; naprawdę nieczęsto spotyka się takie wzmkanki w zagranicznej literaturze. Jest też zaleta, która miała potencjał, ale stała się wadą, mianowicie orientalna, przynajmniej dla mnie, lokalizacja zdarzeń. Nie spotkałam się wcześniej z literaturą gruzińską, a i o samym kraju nie wiem praktycznie nic, więc rozpoczynając tę książkę, miałam nadzieję, że się to zmieni. Nie zmieniło się.
Mimo wszystko była to dobra książka, ale na pewno nie wybitna ani wyróżniająca się. Naprawdę szkoda zmarnowanego potencjału, bo widać go w powieści, ale sam potencjał to trochę za mało, przynajmniej dla mnie. Nie wiem, czy sięgnę po drugi tom - jakoś nie dręczy mnie niepewność, co do losów bohaterów. Ale kto wieto.

To jedna z tych książek, które wydaniem sugerują piękną, chwytającą za sercę i pozostającą w pamięci opowieść. A jednak t ym razem tak nie jest. Zabrakło mi i piękna, i chwycenia za serce, jestem też pewna, że za kilka miesięcy nie będę już pamiętać imion bohaterów. Historie bohaterów są przejmujące, ale... niewystarczająco (?). Kiedy się je odkrywa, ma się wrażenie, że są...

Styl Jaume Cabré jest niezwykły - niedopowiedzenia, zmiany osoby z 3. na 1. i odwrotnie w obrębie jednego zdania, elipsy - pozwala czytelnikowi na współtworzenie historii. Ponadto zerwanie z chronologią przekłada akcent z samych wydarzeń na ich motywację. Jest to literatura niezwykła, na wysokim poziomie. Na pewno nie każdemu się spodoba. Dla mnie czytanie książek Cabré to obcowanie z pięknem.
Ta konkretna opowieść każe zastanowić się nad własną wiarą, podejściem do dobra i zła, przeznaczeniem i obowiązującymi nas normami. W tle pojawia się również wartość historii, małość człowieka wobec świata, przemijanie, marzenia, władza. Zadziwiające, jak na (swoją drogą naciąganych) 300 stronach, oszczędzając słowa, można nakreślić tak pełny i złożony obraz człowieka i najważniejsze pytania dręczące go od wieków. Do tego piękne wydanie. Moje drugie spotkanie z autorem upewniło mnie, że zostanie jednym z moich ulubionych.

Styl Jaume Cabré jest niezwykły - niedopowiedzenia, zmiany osoby z 3. na 1. i odwrotnie w obrębie jednego zdania, elipsy - pozwala czytelnikowi na współtworzenie historii. Ponadto zerwanie z chronologią przekłada akcent z samych wydarzeń na ich motywację. Jest to literatura niezwykła, na wysokim poziomie. Na pewno nie każdemu się spodoba. Dla mnie czytanie książek Cabré to...