Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Luc. Wspaniały policjant, dobry mąż i ojciec, a także żarliwy katolik. Dlaczego taki człowiek, który powinien być szczęśliwy, zawierzając przy tym swoje losy Bogu, miałby popełnić coś tak okropnego jak samobójstwo?

Książka jest niesamowita. Od pierwszych jej stron dałam wciągnąć się w przerażającą historie, za którą stał Diabeł. Geniusz zła, który posłużył się człowiekiem, aby szerzyć swoją działalność na Ziemi. Na szczęście dobrą stronę mocy reprezentował nieugięty policjant, który dążył wytrwale do rozwiązania zagadki i poskromienia bestii. Udało się mu dopiąć swego, mimo potknięć,za które musiał zapłacić wysoką cenę.

Jest to druga książka Grange'a, którą przeczytałam do tej pory i niedługo zabieram się za następne. Uwielbiam książki, które niemal przez cały czas trzymają w napięciu. Ta książka taka właśnie jest, mrożąca krew w żyłach. Polecam :)

Luc. Wspaniały policjant, dobry mąż i ojciec, a także żarliwy katolik. Dlaczego taki człowiek, który powinien być szczęśliwy, zawierzając przy tym swoje losy Bogu, miałby popełnić coś tak okropnego jak samobójstwo?

Książka jest niesamowita. Od pierwszych jej stron dałam wciągnąć się w przerażającą historie, za którą stał Diabeł. Geniusz zła, który posłużył się ...

,, Zielona Mila'' wciągnęła mnie od pierwszej strony. Niezwykle poruszająca i ściskająca za serce historia, którą przez całą tę powieśc opowiada po 64 latach Paul Edgecombe. Myślę, że książka została dobrze napisana, wielu się spodobała i jeszcze spodoba. Szybko mi się ją czytało, a ostatnie 100 stron to normalnie chłonęłam. Kilka łez poleciało mi, gdy Coffey przeszedł Zieloną Milę i dalszą część, aż do Starej Iskrówy. Autor naprawdę się postarał.

,, Zielona Mila'' wciągnęła mnie od pierwszej strony. Niezwykle poruszająca i ściskająca za serce historia, którą przez całą tę powieśc opowiada po 64 latach Paul Edgecombe. Myślę, że książka została dobrze napisana, wielu się spodobała i jeszcze spodoba. Szybko mi się ją czytało, a ostatnie 100 stron to normalnie chłonęłam. Kilka łez poleciało mi, gdy Coffey przeszedł...

Bardzo żałuję,że to jest ostatnia część przygód Harry'ego Pottera.Tę ostatnią część przeczytałam w dwa dni i oprócz czytania nie robiłam prawie nic innego. Niestety najpierw obejrzałam film i bardzo tego żałuje, bo w filmie dużo rzeczy jest pokręconych albo niedopowiedzianych (co przeszkadzało mi trochę w czytaniu książki).
Kiedyś nie mogłam się przekonać, co do tej serii, teraz tego nie rozumiem, czemu nie zabrałam się do niej wcześniej. Kończąc pierwszą część wiedziałam, że chwile, które spędzę z pozostałymi częściami, nie będą zmarnowane. Z pewnością jeszcze nie raz wrócę do tych przygód i na nowo będę je odkrywać.

Bardzo żałuję,że to jest ostatnia część przygód Harry'ego Pottera.Tę ostatnią część przeczytałam w dwa dni i oprócz czytania nie robiłam prawie nic innego. Niestety najpierw obejrzałam film i bardzo tego żałuje, bo w filmie dużo rzeczy jest pokręconych albo niedopowiedzianych (co przeszkadzało mi trochę w czytaniu książki).
Kiedyś nie mogłam się przekonać, co do tej serii,...

,,Chłopiec z latawcem" wciągał mnie za każdym razem, kiedy zabierałam się po książkę i było mi ciężko ją odkładać, gdy musiałam zrobić coś innego. Kiedy czytałam tę książkę cały czas musiałam powstrzymywać łzy, czasem mi się to nie udawało i pozwalałam im płynąć. Niezwykle wzruszająca opowieść o bezgranicznym oddaniu względem swojego pana i jednocześnie przyjaciela, przyjaźni, odkupowaniu win po latach życia z wyrzutami sumienia i relacjami miedzy rodzicami a dziećmi. Cieszę się, że przeczytałam tę powieść. Jest to wartościowa książka, którą myślę każdy powinien przeczytać nie zależnie od wieku.

,,Chłopiec z latawcem" wciągał mnie za każdym razem, kiedy zabierałam się po książkę i było mi ciężko ją odkładać, gdy musiałam zrobić coś innego. Kiedy czytałam tę książkę cały czas musiałam powstrzymywać łzy, czasem mi się to nie udawało i pozwalałam im płynąć. Niezwykle wzruszająca opowieść o bezgranicznym oddaniu względem swojego pana i jednocześnie przyjaciela,...

Wszystkie części z tej serii bardzo mi się podobały, lecz ta była chyba najlepsza. Wiele było takich momentów, w których nie mogłam powstrzymac łez, czasami mi się zdawało, że przenoszę się do tamtego świata, pochłoniętego wojną i to wszystko, co spotyka bohaterów tak naprawdę poniekąd dotyczy mnie.

Rilla na początku wydała mi się bardzo dziecinna i głupa. Myślała tylko o tym by cały swój czas spędzac na zabawie. Jednak po tym jak Kuba, potem Walter i Shirley wyruszali na front wydawała mi się coraz bardziej dojrzała i podziwiałam jej siłę psychiczną, że potrafiła to wszystko w miarę spokojnie znieśc. Nie wpadła w jakąś depresje albo nie zamknęła się w sobie, ale walczyła z tym, wierzyła, że będzie dobrze.

Książka bardzo mnie wciągnęła, ani się obejrzałam a już się skończyła. Żałuję, że to ostatnia częśc tych wspaniałych przygód. Będę za tym tęsknic.

Wszystkie części z tej serii bardzo mi się podobały, lecz ta była chyba najlepsza. Wiele było takich momentów, w których nie mogłam powstrzymac łez, czasami mi się zdawało, że przenoszę się do tamtego świata, pochłoniętego wojną i to wszystko, co spotyka bohaterów tak naprawdę poniekąd dotyczy mnie.

Rilla na początku wydała mi się bardzo dziecinna i głupa. Myślała tylko o...

Książka, jak rzadko się zdarza, wciągnęła mnie niemal od pierwszej strony. Narratorka i jednocześnie główna bohaterka opowiada o swoich przeżyciach podczas 74 Igrzysk Głodowych, których była uczestniczką.
Podziwiam ją za odwagę, jaką okazała podczas dożynek. Nie każdy by się odważył postąpić tak, jak ona. Mnie na jej miejscu ogarnęłaby panika i chyba od razu bym się poddała. Jednak ona wytrwała.

Książkę szybko się czytało, ani się obejrzałam i już była skończona. Autorka wykazała się naprawdę wielką wyobraźnią, żeby stworzyć taką książkę. Było to coś zupełnie innego niż dotychczas czytałam i to mi się podoba.

Książka, jak rzadko się zdarza, wciągnęła mnie niemal od pierwszej strony. Narratorka i jednocześnie główna bohaterka opowiada o swoich przeżyciach podczas 74 Igrzysk Głodowych, których była uczestniczką.
Podziwiam ją za odwagę, jaką okazała podczas dożynek. Nie każdy by się odważył postąpić tak, jak ona. Mnie na jej miejscu ogarnęłaby panika i chyba od razu bym się...