„Kilka dni z życia Alice” to moje pierwsze spotkanie z Liane Moriarty. Styl autorki zapewne przypadnie do gustu wielbicielom książek Emily Giffin lub Jojo Moyes. To typowo rozrywkowa literatura: mnóstwo tutaj uproszczeń i spektakularnych wydarzeń czyniących z książki dobry materiał na ekranizację w stylu amerykańskiej komedii romantycznej. Ale to, czego na pewno nie można odmówić tej historii to tego, że jest ciepła, wzruszająca, niezwykle krzepiąca i - przede wszystkim - dająca do myślenia.
Opowieść zaczyna się od tego, że główna bohaterka doznaje urazu głowy, po którym z jej pamięci „wylatuje” 10 ostatnich lat życia. Kiedy odzyskuje przytomność wydaje jej się, że jest szczęśliwą mężatką, szaleńczo zakochaną w swoim przystojnym Nicku i spodziewa się właśnie „Rodzynka” czyli upragnionego dziecka… Niestety, zupełnie płaski (ale za to pięknie umięśniony) brzuch oraz fakt, że ma na nim bliznę po „cesarce”, częściowo rozwiewa jej wątpliwości. Dopiero kiedy mąż nie pojawia się w szpitalu, (prawdę mówiąc nie chce z nią rozmawiać nawet przez telefon), a jedyna siostra Elizabeth wydaje się obca i nieprzystępna, do Alice dochodzi przytłaczająca prawda. To, że gdzieś umknęło jej 10 lat z życia! Życia, w którym rodzi trójkę dzieci, rujnuje małżeństwo i traci więź z siostrą, a w zamian staje wiecznie „zajętą” matką uwikłaną w skomplikowany grafik codziennych zajęć.
Medyczny aspekt wypadku jest tutaj zupełnie pominięty i autorka nie rozwodzi się nad "urazem mózgu" u Alice, jest to oczywiste i zrozumiałe :) Tak naprawdę ważne jest to, że Alice ma niepowtarzalną szansę zmienić coś w swoim życiu – tym, które sama stworzyła w ciągu ostatnich 10 lat. Bo patrząc oczami kobiety młodszej o dekadę i bez balastu wszelkiego rodzaju tragedii jakie się przez ten czas wydarzyły, może odwołać się do swojego poczucia humoru i niezmierzonych pokładów empatii. Okazuje się, że aktualne życie wcale jej się nie podoba, a to, kim się stała przeraża ją tak samo jak fakt, że nie pamięta imion trójki swoich dzieci. Dzięki lukom w pamięci nie ma uprzedzeń i hamulców, zaczyna działać z energią i zapałem sprzed lat. Podejmuje działania, na które nie byłoby stać tej samej Alice dziesięć lat później. Dzięki swej siostrze Elizabeth dowiaduje się o sobie zadziwiających rzeczy, a kiedy wszelkie drogi prowadzą do tajemniczej osoby o imieniu Gina – za wszelką cenę stara się dociec prawdy: co tak naprawdę sprawiło, że zmieniła się w tę obcą, elegancką i zgorzkniałą kobietę, której nie chce znać jej własny mąż.
Lektura jest lekka, sporo w niej zabawnych sytuacji, ale całość nie wypada banalnie. Historia głównej bohaterki, Alice, jest pretekstem, by skłonić czytelnika do przemyśleń o tym, co może stać się z życiem, kiedy człowiek dokonuje niewłaściwych wyborów i zatraca się w gniewie, smutku, samotności, albo obsesyjnym pragnieniu posiadania czegoś. Autorka zwraca uwagę na wartość więzi rodzinnych i ukazuje efekty „zadaniowego” podejścia do bycia matką i żoną.
Te książkę można z powodzeniem zabrać ze sobą na wakacje jako przyjemną lekturę; doskonale sprawdzi się także jako prezent dla siostry, mamy albo przyjaciółki.

„Kilka dni z życia Alice” to moje pierwsze spotkanie z Liane Moriarty. Styl autorki zapewne przypadnie do gustu wielbicielom książek Emily Giffin lub Jojo Moyes. To typowo rozrywkowa literatura: mnóstwo tutaj uproszczeń i spektakularnych wydarzeń czyniących z książki dobry materiał na ekranizację w stylu amerykańskiej komedii romantycznej. Ale to, czego na pewno nie można...