Warstwa historyczna spójna i nieoczywista, a jednocześnie poruszająca i zapadająca w pamięć. Natomiast warstwa współczesna miałka, płytka, przewidywalna. Zakończenie tak nierealne i cukierkowe, że aż żenujące. Może dlatego, że opowieść wojenną napisało życie, a współczesną autorka.
Plus za niewybielanie Francuzów i nieumniejszanie ich win i roli w zbrodni. Gdyby autorka ograniczyła się tylko do perspektywy historycznej ocena byłaby zdecydowanie wyższa.
Polecam lubiącym powieści historyczne, które nie sprowadzają obozu do roli sanatorium, a więźniów nie ukazują jako kuracjuszy tychże.

Warstwa historyczna spójna i nieoczywista, a jednocześnie poruszająca i zapadająca w pamięć. Natomiast warstwa współczesna miałka, płytka, przewidywalna. Zakończenie tak nierealne i cukierkowe, że aż żenujące. Może dlatego, że opowieść wojenną napisało życie, a współczesną autorka.
Plus za niewybielanie Francuzów i nieumniejszanie ich win i roli w zbrodni. Gdyby autorka...

Wojna nie oszczędziła okrucieństwa, dramatów, tragedii i bolesnych doświadczeń praktycznie żadnemu z objętych nią krajów, ale najczarniejszą i najbardziej wstrząsającą kartą tych wojennych czasów był fakt kolaboracji pewnej grupy ludności danego kraju z okupantem, donoszenie na współobywateli, wysyłanie ich na śmierć (nie ominęło to także naszego kraju). A najbardziej bolesne i przerażające jest to, że przez wiele lat nie chciano o tych haniebnych zdarzeniach pamiętać, że się o nich nie mówiło, nie uczyło w szkołach, nie upamiętniało.

Tatiana de Rosnay w swojej bardzo wzruszającej i pełnej emocji powieści "Klucz Sary" opowiedziała czytelnikom, opartą na faktach, historię, która do dziś jest jedną z najbardziej bolesnych i wstydliwych, jaka miała miejsce w Paryżu, podczas II wojny światowej.
W nocy z 16/17 lipca 1942 roku, w ramach operacji Wiosenna Bryza, policja francuska, na polecenie niemieckich władz, dokonała aresztowania tysięcy francuskich obywateli pochodzenia żydowskiego, zapędzając ich wszystkich (ponad 13 tysięcy osób) na Velodrome d'Hiver - stadion wyścigów rowerowych w centrum miasta. Po kilku dniach rozdzielono rodziców od dzieci, wysyłając tych pierwszych do Oświęcimia, zaś dzieci do specjalnych obozów. Wśród nich była dziesięcioletnia Sara Starzyński, której dramatyczne losy, nie pozostające bez wpływu na przyszłość jej i jej bliskich, poznajemy niemal dzień po dniu, tydzień po tygodniu. Niewiarygodna to i wstrząsająca historia, wywołująca łzy, ból i wzruszenie, ściskająca za gardło.

Ale to jedna przestrzeń czasowa, bo druga to rok 2002, kiedy amerykańska dziennikarka - Julia Jarmond, od ćwierćwiecza mieszkająca w Paryżu, otrzymuje zadanie napisania artykułu, nawiązującego do wydarzeń sprzed 60 lat, do historii aresztowań żydowskich rodzin. Jej ambicją jest stworzenie rzetelnego materiału, ale okazuje się, że na ten temat nie ma zbyt wielu publikacji, młodzi ludzie nie znają tej historii, a starsi nie chcą do niej wracać - czy to z poczucia wstydu czy z powodu niepamięci. Julia jednak za wszelką cenę dąży do poznania prawdy o tamtych zdarzeniach, a kiedy w końcu ją odkrywa, okazuje się, że ma ona pewien związek z rodziną jej męża, która w sierpniu 1942 roku wprowadziła się do mieszkania po wysiedlonej rodzinie Starzyńskich, a która obecnie zabrania Julii grzebania we wstydliwej przeszłości, bo nikt nie chce pamiętać, że to francuscy policjanci doprowadzili do śmierci tysięcy Żydów . Od tej chwili Julia obsesyjnie wręcz dąży do poznania powojennych losów Sary, bo wie na pewno, że jej rodzice zginęli, ale co stało się z dziewczynką ... ?

Nie sposób opowiedzieć czy opisać treści książki w kilku bądź kilkunastu zdaniach, bo zbyt wiele się w niej dzieje, zbyt wiele emocji, wzruszeń, bólu, niedowierzania; jedno zdecydowanie mogę napisać - książka warta jest przeczytania, dlatego polecam ją z pełnym przekonaniem i premedytacją. Może zakończenie nieco rozczarowuje, ale to nie ma wpływu na ocenę całej powieści. POLECAM!

Wojna nie oszczędziła okrucieństwa, dramatów, tragedii i bolesnych doświadczeń praktycznie żadnemu z objętych nią krajów, ale najczarniejszą i najbardziej wstrząsającą kartą tych wojennych czasów był fakt kolaboracji pewnej grupy ludności danego kraju z okupantem, donoszenie na współobywateli, wysyłanie ich na śmierć (nie ominęło to także naszego kraju). A najbardziej...

Wzruszająca i mądra powieść ,o tym żeby pamiętać o historii.
Polecam.

Wzruszająca i mądra powieść ,o tym żeby pamiętać o historii.
Polecam.

Bardzo wzruszająca, częściowo na faktach historycznych, o których sami Francuzi mało wiedzą. Polecam choć to bolesna historia małej Sary, która musiała zderzyć się ze strasznymi wydarzeniami II Wojny Światowej i holocaustu. Bardzo podobała mi się opowieść poprowadzona na dwóch płaszczyznach czasowych. Warto przeczytać, na długo pozostaje w sercu i myślach. ❤️

Bardzo wzruszająca, częściowo na faktach historycznych, o których sami Francuzi mało wiedzą. Polecam choć to bolesna historia małej Sary, która musiała zderzyć się ze strasznymi wydarzeniami II Wojny Światowej i holocaustu. Bardzo podobała mi się opowieść poprowadzona na dwóch płaszczyznach czasowych. Warto przeczytać, na długo pozostaje w sercu i myślach. ❤️

Piękna wzruszająca książka częściowo oparta na faktach.akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych przez co jest ciekawa i nie powoduje znudzenia.

Piękna wzruszająca książka częściowo oparta na faktach.akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych przez co jest ciekawa i nie powoduje znudzenia.

Dobra książka, choć końcówka obniża jej poziom zdecydowanie...a szkoda. Mimo to warto przeczytać.

Dobra książka, choć końcówka obniża jej poziom zdecydowanie...a szkoda. Mimo to warto przeczytać.

Piękna książka, ale trudna - momentami bolesna. II wojna i historia Sary, małej Sary, która wiele musiała znieść. Wywieziona do obozu, rozdzielona z rodzicami i pozbawiona najukochańszego braciszka.
Wzruszająca i pełna emocji historia.

Piękna książka, ale trudna - momentami bolesna. II wojna i historia Sary, małej Sary, która wiele musiała znieść. Wywieziona do obozu, rozdzielona z rodzicami i pozbawiona najukochańszego braciszka.
Wzruszająca i pełna emocji historia.

Polecam!
Jedna z lepszych książek, które miała okazje przeczytać. Książki siedzi we mnie. Trudna tematyka, ale prawdziwa. Daje do myślenia. Nigdy więcej wojny i pogardy dla drugiego człowieka. Wszyscy jesteśmy tacy sami - szanujmy siebie nawzajem. A będzie pięknie - cierpienia ludzi wojny nie pójdą na marne. Polecam gorąco!

Polecam!
Jedna z lepszych książek, które miała okazje przeczytać. Książki siedzi we mnie. Trudna tematyka, ale prawdziwa. Daje do myślenia. Nigdy więcej wojny i pogardy dla drugiego człowieka. Wszyscy jesteśmy tacy sami - szanujmy siebie nawzajem. A będzie pięknie - cierpienia ludzi wojny nie pójdą na marne. Polecam gorąco!

Nie lubię książek wojennych lecz ta jest szczególna... Pięknie napisana płakałam czytając... Tajemnicza a zarazem traumatyczne... Zdarzenia opisane szczegółowo a zarazem miały coś w sobie takiego że chciałam czytać i czytać aż do końca... Wydarzenia wstasajace....

Nie lubię książek wojennych lecz ta jest szczególna... Pięknie napisana płakałam czytając... Tajemnicza a zarazem traumatyczne... Zdarzenia opisane szczegółowo a zarazem miały coś w sobie takiego że chciałam czytać i czytać aż do końca... Wydarzenia wstasajace....

Przepiękna powieść.
Czytanie historii Sary i jej rodziny powoduje wręcz fizyczny ból, jednak nie sposób się oderwać, nie można zostawić Sary samej.
Gorąco polecam!

Przepiękna powieść.
Czytanie historii Sary i jej rodziny powoduje wręcz fizyczny ból, jednak nie sposób się oderwać, nie można zostawić Sary samej.
Gorąco polecam!