"Dzieło" trafiło do moich rąk w trakcie pisania magisterki. Książka do cna marksistowsko-leninowska, napisana w okresie stalinowskiej Wielkiej Czystki. Mimo, że teoretycznie dzieło traktuje o historii sztuki wojennej faktycznie składa się głównie z cytatów z Lenina. Podobnież jedynym źródłem historycznym, jakie autor raczy uznawać są "Dzieła Wybrane". Autor stworzył też bardzo ciekawą teorię wojskowości. Otóż jego zdaniem wygrywa ta armia, w której szeregach walczą lepsi komuniści. Tak było już w Mezopotamii i tak jest też dzisiaj.

Jak to wygląda w praktyce? Razin opisuje sobie kolejne wojny spokojnie, aż do momentu, aż dociera do jakiegoś fragmentu nieprawomyślnego np. (przykład jeden z wielu) Podboje Arabów. Wówczas zaczyna się "Jak to? Ogarnięci ciemnym, religijnym zapałem wrogowie rewolucji wygrali?" Jak tak napiszę, to wyślą mnie do łagru!". I wtedy autor przypomina sobie, że kiedyś Lenin przestrzegł o tym, że wrogowie rewolucji mogą zatriumfować. Następuje więc stosowny cytat, poparty szeregiem przypisów. Całość kończy morał "jak pokazuje przykład Mahometa prawdziwy socjalista zawsze musi zachować czujność, bo kapitalizm jest przebiegłym wrogiem" albo "choć takim, a innym daleko było od pełnej realizacji ideałów komunizmu mieli je w sercu, dzięki czemu wygrywali wojny".

Powiedzmy sobie szczerze: szkoda na to czasu.

"Dzieło" trafiło do moich rąk w trakcie pisania magisterki. Książka do cna marksistowsko-leninowska, napisana w okresie stalinowskiej Wielkiej Czystki. Mimo, że teoretycznie dzieło traktuje o historii sztuki wojennej faktycznie składa się głównie z cytatów z Lenina. Podobnież jedynym źródłem historycznym, jakie autor raczy uznawać są "Dzieła Wybrane". Autor stworzył też...