Poprzednie części przygód Laury Leander przeczytałam jeszcze będąc w gimnazjum. Ostatnie dwa tomy przeleżały u mnie na półce 6 lat dlatego jest mi ciężko ocenić tą książkę. W tamtym wieku prawdopodobnie oceniłabym ją o wiele wyżej niż teraz, będąc na studiach. Stwierdziłam po prostu, że nie może się kurzyć na regale nieprzeczytana...
Książka momentami była tak infantylna, tak naiwna, że miałam szczerą ochotę ją odłożyć. Ale fabuła ciągnęła dalej czytelnika, wbrew pozorom chciałam wiedzieć czy i tym razem uda się Laurze wykonać zadanie.
Były momenty bardzo zaskakujące i ciekawe, więc książka sama w sobie nie była zła. Gdybym była młodsza to na pewno jeszcze bardziej by mi się podobała.
Na okładce pisało, że jeśli ktoś polubił Harrego Pottera to Laura tak samo mu przypadnie do gustu. I tak i nie. Laura ma wiele wspólnego z powieścią napisaną przez J.K Rowling, ale do samego Harrego jej dużo brakuje. "Magiczna otoczka" jest zupełnie inna, ponieważ w Harrym Potterze mamy nie tylko szkołę, ale też środowisko czarodziejów, w którym żyją (miasteczka, ministerstwo itd). Laura z kolei ma zupełnie inny świat, do którego można się przedostać w określonym czasie. Jej przygody wciągają czytelnika podobnie jak przygody Harrego, a zdolności i magia pozytywnie zaskakują. Niestety, nie może być tak "różowo", ponieważ uważam, że sami bohaterowie są bardzo źle wykreowani:
- Laura naiwna, głupiutka i płytka... jak na główną bohaterkę.
- Jej brat to chyba jedyna myśląca osoba w całej powieści.
- Koledzy jej brata wołają o pomstę do nieba, a zwłaszcza "wspaniale nazwany" Mr Cool, który w każdym dialogu jest bardzo "młodzieżowy, luzacki i... cool" mówiąc "Yo" i zachowując się dziecinnie.
- Ciemna strona - jak na złych bohaterów to są słabi i chyba jeszcze bardziej głupi niż sama Laura. O głównym Księciu Ciemności już nie wspomnę - dla mnie był taką zwykłą ciamajdą (dlatego porównywanie go np do Lorda Voldemorta byłoby czystym nieporozumieniem).
Zawiodłam się na niektórych wątkach - czytelnik czeka całą powieść na kulminacyjny moment, który rozgrywa się na... 15 ostatnich stronach. Oczywiście rozumiem, że główne zadanie Laury nie jest aż tak ważną częścią fabuły, przecież trzeba opisywać dokładnie całą podróż przez ponad sto stron... :/
Samo zakończenie nie jest aż takie złe, tylko mogłoby być dłuższe i lepiej opisane :)
Podsumowując:
- Jeżeli jesteś osobą, która zaczęła czytać o przygodach Laury wcześniej, ale z jakiś przyczyn nie skończyła, swobodnie może wrócić do lektury, zachęcam ;)
- Jeżeli jesteś osobą powyżej 18 roku życia to z pewnością będziesz miał mniejszą przyjemność z czytania niż osoby młodsze, które z pewnością znajdą w niej więcej satysfakcji :D

Poprzednie części przygód Laury Leander przeczytałam jeszcze będąc w gimnazjum. Ostatnie dwa tomy przeleżały u mnie na półce 6 lat dlatego jest mi ciężko ocenić tą książkę. W tamtym wieku prawdopodobnie oceniłabym ją o wiele wyżej niż teraz, będąc na studiach. Stwierdziłam po prostu, że nie może się kurzyć na regale nieprzeczytana...
Książka momentami była tak infantylna,...