Peter Freund

Tu pozwolę sobie skomentować całą serię. CO TO MA W OGÓLE BYĆ?! Sam pierwszy tom jest obiecujący, ale reszta?! Ok, nie czytałam tomu drugiego, ale po przeczytaniu pozostałych trzech uważam, że szkoda czasu na uzupełnianie wiadomości. Dziewczyna, DWUNASTOLATKA (!) nadzwyczaj dobrze radzi sobie z kołowaniem dorosłych osób, o niebo bardziej doświadczonych od niej. Podejmuje się misji, które dla każdego innego były śmiertelnie niebezpieczne. I co? Ani zadraśnięcia nie wyniosła! Sfinks? Nie no, bagatela. Rozmowy z wrogimi smokami i przejście przez diabelnie zagmatwany labirynt? Prościzna! Jeden jedyny raz zdarzyło jej się konkretnie oberwać- fakt. Ale to nie zatuszuje jej wcześniejszej nietykalności i nadmiernych sukcesów. Raz jeszcze- ani jednego niepowodzenia, z najniebezpieczniejszych miejsc- ani zadraśnięcia. Ja rozumiem, że to fantasy, ale jakaś granica niemożliwości istnieje! Owa nietykalność bohaterki pozbawia całość dreszczyku emocji- przecież wiadomo, że i tak jej się uda. A zakończenie, choć wzruszające i tak dalej, rozczarowało mnie. Czy autor nie mógł wymyślić niczego lepszego? Doprawdy już ciekawiej by było, gdyby dziewczyna zginęła, osłaniając matkę swoją piersią, zamiast oddawać moc i kasować wszystko, co było przedtem... Tak na dobrą sprawę na jedno by wyszło...