Masterton to jeden z pisarzy mojego nastoletniego życia. Miałam okazję go spotkać na którychś z wrocławskich Dni Fantastyki, jednakże jego książki od dobrych kilku lat w ogóle nie pojawiają się na mojej czytelniczej liście – postanowiłam to nadrobić tym razem. Sięgnęłam po kolejną odsłonę przygód nauczyciela Jima Rooka. Posiada on pewne zdolności, które pozwalają mu widzieć to, co zwykły śmiertelnik widzieć nie powinien – duchy, zjawy, demony… Tym razem wszystko zaczyna się od tego, że kot Jima ginie pod kołami jego auta, a jeden z jego uczniów w dziwny sposób przywraca go do życia. Właściwie po prostu przynosi go do klasy w koszyku. Jim skołowany próbuje zrozumieć co się dzieje z nim i jego uczniami.

Książka świetna. Już dawno nie bawiłam się tak dobrze podczas czytania horroru – i muszę się przyznać, że jak dla mnie Masterton jest królem takiej literatury, a nie King, choć Kinga też lubię. W książkach Mastertona wszystkie opisy zbrodni, tragedii są niesamowicie realistyczne. To właśnie jedna z jego książek przeraziła mnie w czasach liceum. Wracając jednak do „Złodzieja dusz” – doskonale poprowadzona fabuła, wciągająca historia i ciekawi bohaterowie. To jest Masterton, którego zapamiętałam, a jego książki polecam serdecznie.

[https://antymateriablog.wordpress.com/2016/07/21/bookathon-lato-2016-podsumowanie/]

Masterton to jeden z pisarzy mojego nastoletniego życia. Miałam okazję go spotkać na którychś z wrocławskich Dni Fantastyki, jednakże jego książki od dobrych kilku lat w ogóle nie pojawiają się na mojej czytelniczej liście – postanowiłam to nadrobić tym razem. Sięgnęłam po kolejną odsłonę przygód nauczyciela Jima Rooka. Posiada on pewne zdolności, które pozwalają mu widzieć...