,,Na marginesie życia'' jest pierwszą książką Grzesiuka jaką przeczytałam, więc nie mam porównania z jego wcześniejszą twórczością.
Niektórym może się wydawać, że problemy więźniów obozów koncentracyjnych skończyły się w momencie ich wyzwolenia przez aliantów. Tymczasem większość z nich albo nie potrafi sobie poradzić z psychicznym urazem, albo cierpią na różne choroby, których nabawili się już w czasie wojny lub są one jej bezpośrednim skutkiem. W przypadku autora powieści jest to gruźlica, choroba o tyle straszna, że oprócz ograniczonych możliwości jej leczenia, zwłaszcza w dawnych czasach, co powodowało, że często była wyrokiem śmierci, skutecznie izoluje chorego od otoczenia. Opisuje on świat z perspektywy gruźlika, niejednokrotnie opuszczonego nawet przez własną rodzinę, nie mówiąc już o znajomych i tzw. ''przyjaciołach''. Do tego dochodzi poważny problem ze znalezieniem pracy oraz utrzymaniem siebie i rodziny.
Podziwiam Grzesiuka za to, że mimo tak ciężkiej choroby nie poddał się i podchodził do życia z dystansem.

,,Na marginesie życia'' jest pierwszą książką Grzesiuka jaką przeczytałam, więc nie mam porównania z jego wcześniejszą twórczością.
Niektórym może się wydawać, że problemy więźniów obozów koncentracyjnych skończyły się w momencie ich wyzwolenia przez aliantów. Tymczasem większość z nich albo nie potrafi sobie poradzić z psychicznym urazem, albo cierpią na różne choroby,...