Jakie obrazy podsuwa Wam wyobraźnia na dźwięk słów "siedemnastowieczny Gdańsk"?
Ja widzę tłumy kupców zachwalających swe towary w cieniu kamienic na Długim Targu, dostojnych rajców w białych kryzach obradujących w majestatycznych salach ratusza, uzbrojonych w halabardy strażników strzegących wejścia do Katowni, przechadzające się po nabrzeżu dziewki uliczne nawołujące klientów, pokrzykujących marynarzy zataczających się w drzwiach portowych tawern... widzę barwną mozaikę narodowości, języków i obyczajów, która z miasta nad Motławą uczyniła tętniącą życiem wieżę Babel.

Piotr Rowicki pokaże Wam zupełnie inne oblicze Wenecji Północy. W swoich dziesięciu opowiadaniach kryminalnych zaprezentuje Wam Gdańsk, jakiego nie znacie i jakiego z pewnością nie poznalibyście w żadnych innych okolicznościach.
Barokowy Gdańsk widziany oczami autora i kreowany jego bujną, makabryczną wyobraźnią z jednej strony zadziwia realizmem obyczajowym i historycznym, wiernym i sugestywnym oddaniem niepowtarzalnej, specyficznej atmosfery miasta której autentyczności przydaje ponadto język - rubaszny, portowy, wzbogacony archaizmami, z drugiej zaś zaskakuje pełnym grozy, mrocznym, makabrycznym klimatem niemal hipnotyzująco oddziałującym na zmysły i wyobraźnię czytelnika.
Opowiadania kryminalne przesycone są czarnym humorem i groteską nasuwając tym samym skojarzenia z twórczością Edgara Allana Poe oraz grupą Monty Pythona (rewelacyjna wersja bajki o Czerwonym Kapturku!).
Moim zdaniem proste, makabryczne historie o mocnym, często szokującym, dobrze spuentowanym zakończeniu, w dodatku osadzone w tak interesujących realiach to rewelacyjny pomysł doskonale i w pełni wykorzystany przez autora. Choć styl opowiadań jest lekki, frywolny, przesycony czarnym humorem w najlepszym wydaniu tak słownym, jak i sytuacyjnym, nie sposób odmówić mu niepokojącej głębi i wnikliwości analizy psychologicznej umysłu mordercy czy też w ogóle świetnej znajomości ciemnej strony ludzkiej natury.

W opowieściach Rowickiego aż roi się od najbardziej groteskowych, odrażających typów o wyjątkowo plugawych charakterach; królują tu podłość, wyrachowanie, bezwzględność wylewające się z ludzkiej duszy jak z rozbitego dzbana; okrutne pragnienia, zwyrodniałe żądze, sprośność i brutalność biorą górę nad zdrowym rozsądkiem, a najbardziej burzliwe namiętności i wynaturzone zboczenia stają za kulisami zbrodni w afekcie, seryjnych morderstw, przypadkowych zabójstw, śmierci prowokowanej zazdrością, chęcią zemsty, nienawiścią, szaleństwem. Tu każda śmierć jest gwałtowna, przerażająca, makabryczna, a motywacje najbardziej zaskakujące, szokujące i niespodziewane.

W barokowym Gdańsku wszystko jest możliwe; podczas beztroskich pijatyk rajców we Dworze Artusa szanowany burmistrz ćwiartuje żonę, a w czasie przejazdu przez miasto królowej Marysieńki seryjny morderca zakopuje w piwnicy kolejne ciało; tu niewinne dziewczę i niepozorna służąca staje się wyrachowaną morderczynią, a powszechnie lubiany i spokojny człowiek - zwyrodniałym gwałcicielem. Czasem trafi się zawodowy morderca tknięty wyrzutami sumienia lub rzemieślnik, który koniecznie chce ponieść karę za swą zbrodnię, ale generalnie opowiadania Rowickiego wydobywają najgorsze ludzkie instynkty, wynaturzone pragnienia, zło czające się na samym dnie duszy, obnażają oblicze na co dzień skrzętnie skrywane przez pozornie niewinnego człowieka, uświadamiają pokłady niegodziwości ukryte głęboko, które tylko czekają na odpowiedni moment, by wypłynąć na powierzchnię.

"Fatum" Piotra Rowickiego to pozycja, którą koniecznie powinien przeczytać każdy entuzjasta gatunku. Doskonale nakreślone realia barokowego Gdańska, znakomicie skonstruowana intryga kryminalna wypełniona po brzegi groteską, makabrą i czarnym humorem, rewelacyjnie równy poziom wszystkich historii zwieńczonych mocną puentą (czyli to, co cenię najbardziej) oraz dogłębna znajomość ludzkiej natury to cechy, które z pewnością skutecznie Was zachęcą do sięgnięcia po tę lekturę. Gorąco polecam!

Jakie obrazy podsuwa Wam wyobraźnia na dźwięk słów "siedemnastowieczny Gdańsk"?
Ja widzę tłumy kupców zachwalających swe towary w cieniu kamienic na Długim Targu, dostojnych rajców w białych kryzach obradujących w majestatycznych salach ratusza, uzbrojonych w halabardy strażników strzegących wejścia do Katowni, przechadzające się po nabrzeżu dziewki uliczne nawołujące...