Kolejna (już trzecia) odsłona przygód Tiffany Obolałej. Jest kilka pewników. Po pierwsze, książka będzie dłuższa od pozostałych części. Po drugie, pojowią się piktale i ich łojezickowanie. Po trzecie, na główna bohaterkę będzie czaiło się Zło. Większe i gorsze od jego poprzednich odsłon.

Tym razem poznajemy Tiffany jako czarownicę pełną gębą. Pilnuje Kredy. Żeński odpowiednik szeryfa. Za atrybuty ma spiczasty kapelusz i miotłę. Jednak do jej głównych obowiązków nie należy walka z potworami i zbirami. Niczym serialowa doktor Quinn opiekuje się mieszkańcami wzgórz. Zmienia opatrunki. Opiekuje się umierającymi. Pomaga załagadzać spory. Pewnego dnia, na skutek kilku wydarzeń, ludzie odsuwają się od niej. Co więcej, wrogo się do niej nastawiają. Jakby mało było kłopotów, na Tiffany poluje kolejny czarnych charakter. Tym razem po drugiej stronie ringu staje Przebiegły.

Wydaje się, że na tej pozycji zakończą się przygody Tiffany Obolałej. Wskazują na to pewne sceny i postacie z ostatnich stron. Jednak kto wie. Na koniec kilka zdań o wisience na torcie „W północ się odzieję”. O piktalach pisałem wiele razy. Tak, jestem fanem Feeglów, zwanych również wielkimi ciut ludźmi. Nie sposób przemilczeć ich obecności. Są skrzyżowaniem górali (wygląd i gwara), kabaretu „Łowcy.b” (absurd zachowania) i Conana Barbarzyńcy (odwaga i tężyzna). Głębokie ukłony dla Pratchetta za wymyślenie tych kreatur i prośba – niech odżyją w innej części Świata Dysku.

PS. Chyba, że odżyli, o czym wiedzą miłośnicy twórczości Pratchetta, a redaktor Opłocki jeszcze nie.

Kolejna (już trzecia) odsłona przygód Tiffany Obolałej. Jest kilka pewników. Po pierwsze, książka będzie dłuższa od pozostałych części. Po drugie, pojowią się piktale i ich łojezickowanie. Po trzecie, na główna bohaterkę będzie czaiło się Zło. Większe i gorsze od jego poprzednich odsłon.

Tym razem poznajemy Tiffany jako czarownicę pełną gębą. Pilnuje Kredy. Żeński...