Nie rozumiem tego piania, że książka jest niegodną kontynuacją dla legendarnego wręcz Dzieła Dumasa. Właśnie mnie znacznie przyjemniej czytało się 20 lat później, o tyle o ile pierwsza część była powiewem ekscytacji to druga stanowiła dla mnie treściwą , wciągającą historię. Książce daję świadomie 10 na 10, chociażby ze względu na genialnie nakreślone sylwetki bohaterów. Właśnie z tymi bohaterami miałam po drodze różne dziwne przygody bo zwykle jestem w stanie wskazać bohatera, którego lubię najbardziej, ktory najbardziej wpada w moje gusta, a tu? Nic. Nie byłam w stanie rozdzielić swoich zachwytów pomiędzy spryt D’Artagnana, prawdziwą wielkoduszność Atosa a prostoduszność Portosa... przez pierwszy tom 20 lat później jedynym uczuciem jakie budził we mnie Aramis była niechęć albo nawet strach, momentami naprawdę mnie przerażał, kompletnie go nie rozumiałam, no i w tym tkwił kłopot. Ponieważ nierozwiązany temat Aramisa nieco mnie drażnił, toteż zrobiłam swego rodzaju przegląd, pozaznaczalam wszystkie fragmenty, które go dotyczyły, no i wpadłam jak śliwka w kompot. Dawno już żaden bohater książkowy mnie tak do siebie nie przekonał jak Aramis. Jego niewyjaśniona, niepoparta wręcz niczym ciągota do bitew budzi we mnie mieszane uczucia, ale jednocześnie Aramis zdecydowanie kupił mnie swoją zawziętością, prebiegłością i inteligencją (no i sprytem.. nade wszystko sprytem). A wszystko to doprawione dużą dozą naturalnego, niewymuszonego wdzięku. W ogóle sam wątek przyjaźni mnie urzekł (pff... jak chyba każdego) i o tyle o ile zwykle nie płaczę przy książkach to tu zrobiłam wyjątek. Mimo wszystko jednak nie przeczytam Wicehrabiego De Bragelonne, bo naprawdę nie wiem co bym zrobiła gdyby przyszło mi czytać o śmierci D’ Artagnana, Atosa, Portosa.... o nie, instynkt samozachowawczy jednak jeszcze całkiem dobrze u mnie działa!

Nie rozumiem tego piania, że książka jest niegodną kontynuacją dla legendarnego wręcz Dzieła Dumasa. Właśnie mnie znacznie przyjemniej czytało się 20 lat później, o tyle o ile pierwsza część była powiewem ekscytacji to druga stanowiła dla mnie treściwą , wciągającą historię. Książce daję świadomie 10 na 10, chociażby ze względu na genialnie nakreślone sylwetki bohaterów....