Któż z nas nie marzy o wygranej na loterii? Stawiam pieniądze przeciwko orzechom, że każdy z nas przynajmniej raz w życiu pomyślał, co by było, gdyby to właśnie on był posiadaczem Tego Szczęśliwego Kuponu, kuponu, na którym widnieją Te Wylosowane Liczby… Perry L. Crandall też miewał takie myśli. I pewnego dnia okazało się, że jest posiadaczem Tego Szczęśliwego Kuponu. Ale od początku.
Perry L. Crandall, lat 32, zamieszkały w Everest ( Massachusetts, USA). IQ 76 ( uwaga: Perry " nie jest niedorozwinięty, tylko wolno myśli"). Zatrudniony w sklepie dla żeglarzy. Stan cywilny: kawaler. Lubi czekoladki Hershey’s Kisses i kanapki z krabem. Wiedzie spokojne życie w towarzystwie babci, która jest jego opiekunką, przyjacielem i wsparciem. To właśnie babcia uczy Perry’ego, że nie każdy człowiek jest dobry i kochany, to właśnie babcia uczy Perry’ego kogo należy słuchać, a kogo nie, to właśnie babcia zawsze go wspiera i generalnie robi wszystko to, co dla swojego dziecka powinna robić matka. Jest najlepsza.
Życie Perry’ego uległo zasadniczej zmianie w dniu śmierci babci. Zmarła najbliższa mu osoba, a kochająca i zawsze troskliwa rodzinka w postaci matki ( do której Perry zwraca się po imieniu) i braci ( którzy nalegają, żeby nazywał ich kuzynami) rozpoczyna bezpardonowy wyścig o spuściznę po niej – niestety, Perry jest „nagrodą”, o które żadne z nich nie chce walczyć. Lecz Perry nie potrzebuje ich pomocy. Przeprowadza się do małego mieszkanka nad sklepem, w którym pracuje i z cierpliwością oraz przy pomocy swoich przyjaciół stara się załatać wyrwę, którą w jego świecie utworzyło odejście babci.
Perry dba, aby jego życie toczyło się w miarę dawnym rytmem – zgodnie ze zwyczajami swoimi i swojej babci regularnie chodzi do sklepu, gdzie oprócz zakupów spożywczych, kupuje także los na loterię. Pewnego dnia przypada mu w udziale Ten Szczęśliwy Kupon… Perry wygrywa 12 milionów dolarów. I się zaczyna. Rodzina nagle zapałała do niego gorącym uczuciem, okazuje się także, że Perry ma mnóstwo przyjaciół, których nigdy nie widział i o których nigdy nie słyszał, ale oni go tak uwielbiają… Mężczyzna musi sobie poradzić z narastającym tłumem wielbicieli, którzy go kochają do nieprzytomności, ale, niestety, potrzebują pomocy finansowej. Sam musi odróżnić komu może zaufać, a komu nie…
„Loteria” jest powieścią bardzo poruszającą - perspektywa osoby, która " nie jest niedorozwinięta, tylko wolno myśli" sprawia, że nie można koło niej przejść obojętnie. Mimo gniewu, jaki budzi "kochająca rodzinka" i jej reakcja na wygraną Perry'ego, książka jest bardzo pozytywna - pokazuje, że mimo wszystko istnieją ludzie, dla których bardziej liczy się wnętrze człowieka, niż wnętrze jego portfela.
Babcia powtarzała Perry’emu, że L w jego imieniu oznacza „Szczęściarz”. I to jest prawda. Mimo, że był zawsze wyalienowany, odrzucony przez własną rodzinę ( a raczej tą jej część, która była mu najbliższa biologicznie), zmuszony do udowadniania ludziom, że nie jest upośledzony ( upośledzone są osoby, które mają IQ równe 75 - Perry ma 76!), to nie da się zaprzeczyć, że miał szczęście i doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Umiał się z niego cieszyć i je doceniać. Dzięki niemu zdałam sobie sprawę, że mimo iż nie mam żadnego „L” w imieniu, to ja także jestem szczęściarą. Dlatego też polecam tą książkę każdemu – niesamowicie wciąga, a jednocześnie w przystępny i nienachalny sposób przekazuje pewne prawdy, zmuszając do refleksji. Nie wspominając o tej wielkiej dawce pozytywnej energii, którą nam przekazuje.

Któż z nas nie marzy o wygranej na loterii? Stawiam pieniądze przeciwko orzechom, że każdy z nas przynajmniej raz w życiu pomyślał, co by było, gdyby to właśnie on był posiadaczem Tego Szczęśliwego Kuponu, kuponu, na którym widnieją Te Wylosowane Liczby… Perry L. Crandall też miewał takie myśli. I pewnego dnia okazało się, że jest posiadaczem Tego Szczęśliwego Kuponu. Ale...