Żałuję, że nie mogę o niej zapomnieć i przeczytać znowu, to było istotne przeżycie. Fantastyczna.

Żałuję, że nie mogę o niej zapomnieć i przeczytać znowu, to było istotne przeżycie. Fantastyczna.

"Nazywam się Kari Selb. Jestem podpalaczką i morderczynią. Oto moja historia..."

Krótka, ale mocna książka w formie monologu, strumienia myśli, w której Kari ma udowodnić swą poczytalność. Podczas mówienia ujawniają się dawno wyparte wspomnienia. Straszne, wręcz niewyobrażalne - pijaństwo matki, wykorzystywanie seksualne, ciągłe kłótnie. W obronie przez nimi stworzyła sobie nową tożsamość o imieniu Malik - alter ego, mroczny pasażer, która upaja się podpaleniami, strachem ludzi, zapachem spalenizny. Spersonalizowała swoje uzależnienie, bo dzięki temu istnieje. Jednak nie czuje do końca satysfakcji, więc zaczyna zabijać...

Bardzo trudno jest napisać rzeczową opinię o tym dziele. Pełno w niej symboli jak czerwone buty, niedopowiedzeń, skrótów, co daje mnogość interpretacji i rozważań nad bohaterką i jej czynami.

Jednak chyba najstraszniejsze jest to, że autorka pisząc bazowała na prawdziwej historii. Carolina H. zwana "garażową morderczynią" dokonała 40 podpaleń i 2 morderstw. Do dziś Szwajcarzy zastanawiają się jak dziewczyna z dobrego domu, zdecydowała się żyć na przekór normom. Tak bardzo chciała zostać pogrzebana za życia...?

Książka robi wrażenie, ale bardzo nieprzyjemne.

Ocena 7/10
Instagram @moze_booka

"Nazywam się Kari Selb. Jestem podpalaczką i morderczynią. Oto moja historia..."

Krótka, ale mocna książka w formie monologu, strumienia myśli, w której Kari ma udowodnić swą poczytalność. Podczas mówienia ujawniają się dawno wyparte wspomnienia. Straszne, wręcz niewyobrażalne - pijaństwo matki, wykorzystywanie seksualne, ciągłe kłótnie. W obronie przez nimi stworzyła...

Mariella Mehr, urodziła się w Zurychu w 1947 r., jest z pochodzenia Jeniszką, czyli inaczej szwajcarską Romką. Malutka Marriella została odebrana matce zaraz po urodzeniu i oddana do zakładu psychiatrycznego dla upośledzonych niemowląt. Przez całe dzieciństwo tułała się po domach opieki, sierocińcach, rodzinach zastępczych, szpitalach, gdzie była wielokrotnie gwałcona i bita, poddawana elektrowstrząsom, trzymana w wannie z lodowatą wodą. Przeszła przez piekło, ale jakimś cudem udało jej się przetrwać. Literatura jest jej lekiem, terapią, formą radzenia sobie z rzeczywistością. Jej książki są ostre jak brzytwa, brutalne, poruszające, wstrząsające. Taka właśnie jest „Oskarżona”.
Powieść napisana została w formie monologu. Kari Selb opowiada swoją własną historię. Początkowo jawi się jako osoba zimna, bezwzględna, sprawiająca wrażenie, że śmierć ją bawi. Racjonalnie odpowiada na zadawane pytania. Jest spokojna. Twierdzi, że jej zachowanie nie ma nic wspólnego z trudnym dzieciństwem, bo jej dzieciństwo było normalne. Pochodzi ze zwyczajnej, średniozamożnej rodziny, jest jedynaczką. Sama nie wie, dlaczego jej najwcześniejsze wspomnienia sięgają dopiero pierwszego dnia w szkole. Zgodziła się na rozmowę z psychologiem z nudów, przy okazji chce udowodnić swoją poczytalność, bo w sądzie próbowano jej wmówić, że ma nie po kolei w głowie. W trakcie zwierzeń Kari odsłania przed czytelnikami swoje wnętrze, wraca do wypartych z pamięci wspomnień z dzieciństwa, które okazują się straszniejsze niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Powoli wszystko zaczyna nabierać sensu...
Powieść Mehr jest bardzo trudna pod względem moralnym. Nie da się jednoznacznie ocenić postępowania Kari, a przynajmniej ja nie potrafiłam jej osądzić. Po przeczytaniu posłowania okazało się, że powieść oparta została na faktach, a „Oskarżona” istnieje naprawdę. Moje pierwsze skojarzenia Kari z Hannibalem Lecterem wcale nie były przypadkowe. Szwajcarska „garażowa morderczyni” skazana została na dożywocie za liczne podpalenia i dwa morderstwa. Prasa okrzyknęła ją kobiecą wersją dr Lectera. Mehr odnalazła ją w 1999 r. i uczyniła z podpalaczki bohaterkę swojej powieści.
Lektura „Oskarżonej” to najtrudniejsze sto dwadzieścia osiem stron w moim życiu, które czytałam po kawałeczku, żeby nie dowiedzieć się zbyt wiele naraz. Miałam momenty zawahania. Dochodząc do końca strony zastanawiałam się czy odwrócić kartkę. Nie wiedziałam czy mam dość siły i odwagi, aby czytać dalej, dowiadywać się o kolejnych krzywdach zadawanych niewinnemu dziecku. Ale przecież to wszystko już się stało, jest za późno, aby cokolwiek zmieniać. To, że zamknę książkę w połowie nie uchroni Kari od kolejnego nieszczęścia. A ja i tak wiem, że jej historia nie powoli mi zasnąć spokojnie, że będę o niej myśleć cały dzień i powstrzymywać płacz wiszący na końcu nosa.
„Oskarżona” to doskonale napisane, brutalna, zimna i szorstka literatura, która pozostawia czytelnika z niezrozumiałymi wyrzutami sumienia. Jej lektura kosztuje spokój ducha, mnóstwo nerwów i wymaga ogromnej odwagi. Polecam!

Mariella Mehr, urodziła się w Zurychu w 1947 r., jest z pochodzenia Jeniszką, czyli inaczej szwajcarską Romką. Malutka Marriella została odebrana matce zaraz po urodzeniu i oddana do zakładu psychiatrycznego dla upośledzonych niemowląt. Przez całe dzieciństwo tułała się po domach opieki, sierocińcach, rodzinach zastępczych, szpitalach, gdzie była wielokrotnie gwałcona i...

Książka nie należy do lekkich i przyjemnych. Na długo pozostaje w pamięci. Krzywda wyrządzona dziecku zostawia ślad na całe życie ...

Książka nie należy do lekkich i przyjemnych. Na długo pozostaje w pamięci. Krzywda wyrządzona dziecku zostawia ślad na całe życie ...

Mocna proza podana w oryginalnym stylu i ciekawej formie. Książka niezbyt przyjemna w odbiorze ze względu na tematykę, ale zdecydowanie warta poznania.

Mocna proza podana w oryginalnym stylu i ciekawej formie. Książka niezbyt przyjemna w odbiorze ze względu na tematykę, ale zdecydowanie warta poznania.

Zero jaranka, że tak wypalę...

Zero jaranka, że tak wypalę...

Książka jest rewelacyjna, ale bardzo drastyczna. Mi klimatem i stylem przypomina powieści Jelinek. Oto stajemy twarzą w twarz z morderczynią i podpalaczką, która w krótkich zdaniach, w bardzo rzeczowy sposób opowiada o swoim dzieciństwie, przestępstwach. Szokująca proza.Dla tych co mają mocne nerwy.

Książka jest rewelacyjna, ale bardzo drastyczna. Mi klimatem i stylem przypomina powieści Jelinek. Oto stajemy twarzą w twarz z morderczynią i podpalaczką, która w krótkich zdaniach, w bardzo rzeczowy sposób opowiada o swoim dzieciństwie, przestępstwach. Szokująca proza.Dla tych co mają mocne nerwy.