Za pozamykanymi drzwiami toczy się bezustanna walka ludzi z własnymi sumieniami. O to, aby głosy duszy brzmiały czysto i uczciwie. Żeby pragnienia wolności nie zostały pogrzebane pod opadającym pyłem zapomnienia. Bo pamięć o dobrych czasach to jedyne co im zostało aby można było odbudować wspólny dom. Co będzie gdy minie ciemność i nastanie świt? Czy starczy sił po wlokącym się w nieskończoność śnie? W domu w którym wszystko trzeszczy, machina losu ruszyła i znajdzie każdego, kto przed nią się schowa. I każdy kto stanie przed swoim losem, będzie musiał określić czy był katem czy ofiarą. A bierność nie będzie powodem do dumy.

Tarjei Vesaas zatrzymuje się na rozstajach dróg, gdzie ukazuje nam co jest obowiązkiem i prawem a co nieuzasadnioną agresją i zdradą. Jego dom stoi w ciemności i straszy swoim odpychającym wyglądem. W tym wypaczonym miejscu ciągle czuć czyjś wzrok na plecach a strach rozgościł się w oczach ludzi. Wygląda to na beznadziejną pułapkę z której nie można uciec. Tu okrucieństwo jest jedyną panującą regułą. Jednak na nic się zda udawanie, że o niczym się nie wie. Nie pomoże robienie wrażenia, że coś nam niszczy pamięć. Tchórzostwo jest przekleństwem i zostanie napiętnowane, gdy tylko nawałnica przewali się nad domem pogrążonym w ciemności. A to wszystko po to, aby uczepić się marzeń o lepszym świecie w którym ludzkie życie jest pełne godności.

"Dom w ciemności" jest alegorycznym obrazem walki człowieka z przemocą. To pełna symboliki powieść w której totalitaryzm się chwieje w posadach. Przepełniona wątpliwościami proza Vesaasa jest pełna napięcia w pulsującej ciemności. Na zawsze pozostanie w mojej pamięci tysiące złocistych strzałek zmierzających ku centrum zła. To w korytarzach przez nie oświetlanych, rozstrzygają się losy konfidentów i kolaborantów. Patrzeć w ich oczy można jedynie z wyrzutem. Vesaas zaprojektował wszystko tak, żeby można było zobaczyć bogactwo ludzkiej duszy w upodleniu. Karą dla nikczemników będzie zapomnienie, ten pył który bezlitośnie powoli zasypuje pamięć.

Norweski pisarz potrafił napisać książkę na wskroś uniwersalną dla wszystkich narodów. Dla Polaków jej symbolika oznacza walkę z hitleryzmem i komunizmem. Tajna walka w "Domu w ciemności" będzie więc bliska naszym konspiracyjnym dążeniom do wolności. Natomiast dla Norwegów jest ważnym wspomnieniem kolaboracji z hitlerowskim okupantem, po której musiał nadejść czas rozliczenia. Pomimo tego, że minęło siedemdziesiąt lat od chwili napisania tej powieści to jest ona ponadczasowa dla wielu ludzi stających przed problemem winy i kary. To zwierciadło sumienia dla nas wszystkich.

Za pozamykanymi drzwiami toczy się bezustanna walka ludzi z własnymi sumieniami. O to, aby głosy duszy brzmiały czysto i uczciwie. Żeby pragnienia wolności nie zostały pogrzebane pod opadającym pyłem zapomnienia. Bo pamięć o dobrych czasach to jedyne co im zostało aby można było odbudować wspólny dom. Co będzie gdy minie ciemność i nastanie świt? Czy starczy sił po wlokącym...