Ta publikacja może wielu uświadomić, iż mimo postępu technologicznego, rozwoju organizacji kobiecych i nadawania nam coraz więcej praw, nadal w XXI wieku jesteśmy mało znaczącą częścią populacji, gdyż to rządy największych potęg oraz władze kościelne mają więcej do powiedzenia w kwestii reprodukcji niż zainteresowane. Wystarczy przyjrzeć się sytuacji w krajach Ameryki Południowej, gdzie w jaskrawy sposób ukazuje się obraz doświadczeń kobiet, na wygląd którego ma wpływ polityczna gra między religijnymi konserwatystami, działaczkami feministycznymi oraz instytucjami praw międzynarodowych i nacjonalistycznymi politykami. Ścieranie się tych frakcji daje wypadową naszych kobiecych praw.

Goldberg szeroko rozpisuje się o programach planowania rodziny, kreśląc historię ich powstania. Opracowanie programu do spraw planowania rodziny wynikało głównie z obaw o przyszły kształt świata, w którym nastąpi armagedon spowodowany przeludnieniem lub zwrócenie się na szeroką skalę w kierunku komunizmu, że ludzkość dosięgnie głód, epidemie i inne plagi. Natomiast nie brano pod uwagę czynnika ludzkiego, jakim jest kobieta. Eugenika, rozwój metod antykoncepcyjnych nie tyle miały być tworzone na potrzeby kobiet, ale dla wyższych celów. I to najczęściej nie zainteresowane miały prawo decydowania o własnym ciele, ale polityka prowadzona w danym kraju coś nakazywała bądź zakazywała reglamentując prawa kobiet.
W treści "Wojen reprodukcyjnych" znajdziemy nie tylko szeroko omówiony motyw dyskusji na temat aborcji, ale również spojrzenie na kwestie obrzezania kobiet, gwałtów, przede wszystkim podczas wojen, brak właściwej opieki medycznej, winy za rozwiązłość prowadzącą do szerzenia HIV oraz napaści ze strony mężczyzn.

Nie spodziewałam się, że publikacja przyjmuje takie kryteria rozważań o globalnej sytuacji praw kobiet. Dla mnie za dużo w niej mowy o samych organizacjach zajmujących się planowaniem rodziny, szeroko omówionej kwestii spornej na linii działań światowych polityków, duchowych religijnych oraz nacjonalistycznych kryteriów zmuszających postrzeganie kobiet jako przedmioty. Nie mniej uważam, że jest ważnym głosem w sprawie przywrócenia i obrony prawa kobiet na międzynarodowej arenie. Głos jaki zabiera autorka dając obraz machinacji sił wyższych różnych organizacji i debat politycznych dotyczy również Polski.

Ta publikacja może wielu uświadomić, iż mimo postępu technologicznego, rozwoju organizacji kobiecych i nadawania nam coraz więcej praw, nadal w XXI wieku jesteśmy mało znaczącą częścią populacji, gdyż to rządy największych potęg oraz władze kościelne mają więcej do powiedzenia w kwestii reprodukcji niż zainteresowane. Wystarczy przyjrzeć się sytuacji w krajach Ameryki...