17- letnia Grace gdy była małym dzieckiem została zaatakowana przez sforę wilków. Zdarzenie to u większości osób wywołałoby głęboką traumę, strach przed dzikimi zwierzętami. Jednak dziewczyna nie boi się tych ssaków, jest wręcz nimi zafascynowana. Szczególnie zapamiętała wilka o przenikliwych, smutnych żółto- złotych oczach, on jako jedyny stał na uboczu i nie atakował jej. Obserwowała go latami ze swojego podwórka a on ją z obrzeży lasu. Było to możliwe tylko zimą, ponieważ gdy robiło się ciepło zwierze znikało.
Grace latami podejrzewała, że wilki nie są zwykłymi mieszkańcami lasu, że są wilkołakami. Gdy pewnego dnia na progu swojego domu znajduję zakrwawionego nastolatka o imieniu Sam. Jej przypuszczenia się sprawdzają, chłopak jest wilkołakiem, jej wilkiem a Grace z marszu się w nim zakochuję. Jednak nie jest im dane cieszyć się swoim towarzystwem ich największym wrogiem staję się zimno. Pod wpływem chłodu wilkołaki przemieniają się w zwierzęta. Wraz z upływem kolejnych lat , stają się coraz bardziej wrażliwi na zmiany pogody i coraz później odzyskują ludzką postać aż w końcu w ogóle przestają się przemieniać. Nad parą zakochanych wiszą niewypowiedziane słowa o tym, że jest to ostatni rok Sama i na zawszę będą musieli się rozdzielić.
Książkę, mimo jest sporych rozmiarów , czyta się bardzo szybko. Jest to zasługa prostego języka, zgrabnych i barwnych opisów oraz samej konstrukcji powieści. Jest ona podzielona na rozdziały w których na zmianę narratorem jest Sam i Grace. Przygody dwójki bohaterów są ciekawie opisane, dzięki podwójnej narracji bardzo dobrze poznajemy każdego z bohaterów oraz ich przemyślenia. Fabuła jest nietuzinkowa, w ciekawy sposób Maggie Stiefvater opisała wilkołaków, sposób ich przemiany, zwyczaje. Chociaż love story z nastolatkami w roli głównej oraz wilkołaki są wszechobecne w dzisiejszej popkulturze to ta lektura nie nuży, zaciekawia i zaskakuje .
Między innymi wachlarz bohaterów czyni powieść interesującą, mamy tu przekrój przeróżnych osobowości. Począwszy od czarnych charakterów, niszczących wszystko na swojej drodze a skończywszy na wręcz wyidealizowanych głównych bohaterach. Jednak opisy są dokładne, wnikliwe, krótkie lecz treściwe. Na plus niewątpliwie należy zaliczyć refleksje dotyczące dzieciństwa Sama i Grace oraz tego jak osobowości ich rodziców na nich wpłynęły. Podczas czytania w niektórych momentach( dokładnie dwóch) bardzo zraził mnie dialog głównych bohaterów, nie spodobało mi się ich zachowanie. Jednak w pozostałych wypowiedziach zachowywali się poprawnie :D
,,Drżenie ‘’ czyta się błyskawicznie i bardzo przyjemnie. Ukazuję jak dużą wartość ma miłość, przyjaźń jak istotna jest szczerość oraz destrukcyjność nienawiści i agresji. Mimo, że książka nie wnosi nic nowego do literatury ani gatunku, jest dobrą lekturą, szczególnie teraz gdy na dworze jest tak zimno a my w nie musimy obawiać się wszechogarniającego nas drżenia.
Książkę otrzymałam od wydawnictwa Wilga za co bardzo serdecznie dziękuję!

17- letnia Grace gdy była małym dzieckiem została zaatakowana przez sforę wilków. Zdarzenie to u większości osób wywołałoby głęboką traumę, strach przed dzikimi zwierzętami. Jednak dziewczyna nie boi się tych ssaków, jest wręcz nimi zafascynowana. Szczególnie zapamiętała wilka o przenikliwych, smutnych żółto- złotych oczach, on jako jedyny stał na uboczu i nie atakował...