http://porzadekalfabetyczny.blox.pl/2011/08/bezinteresowna-rozmowa-o-swiecie.html

Agnieszka Drotkiewicz strasznie mi do tej pory działała na nerwy: swoją debiutancką powieścią, której tytuł ('Paris London Dachau') był równie pretensjonalny jak treść; bohaterką 'Teraz', która zajmowała się głównie nie-dbaniem o siebie i użalaniem się nad sobą, aż odkryła, jako ostatnia chyba, że życie jest do codziennego użytku; wywiadem dla WO, w którym zasłania się cytatami, zza których jej nie widać.

Wszystko to jednak, co do tej pory działało mi na nerwy, w najnowszej książce działa na jej, i czytelnika, korzyść.

Jej niepewność, to, że nadal poszukuje odpowiedzi na najprostsze pytania, to, że nie uważa się za lepszą od swych rozmówców i starannie przygotowuje do każdego wywiadu.

Książkę zaczyna co prawda od cytatu z Coetzee cytującego Marka Aureliusza (niech ktoś jej powie żeby przestała!) i już się obawiałam, że znowu zacznie się wytnij&wklej znane z Paris London Dachau i wywiadu z WO, ale na szczęście nie.

Nie siedziałam zbyt wiele podczas ostatnich dni, ale kiedy już siadałam, to żeby zjeść coś dobrego albo poczytać 'Jeszcze dzisiaj nie usiadłam'. Poza tym w programie zjadanie malin prosto z krzaków, rycie w ziemi w sprawie ziemniaków i buraczków, zabawa w chowanego z panną Z., drapanie psa za uchem, i wielkie gotowanie i pieczenie. Tak więc wszystkie fragmenty rozmów pod zbiorczym tytułem 'Jak żyć w okrutnym mieście i robić z literach, i nie oszaleć/jak wrócić do natury która jest taka ładna, ale tak, żeby z tego miasta jednak nie wyjeżdżać';p były dla mnie pustą gadaniną.

Cała reszta- świetna. Drotkiewicz znalazła rozmówców idealnych do 'bezinteresownej rozmowy o świecie'(jak to dobrze określił prof. Sulima). Ale radości!

http://porzadekalfabetyczny.blox.pl/2011/08/bezinteresowna-rozmowa-o-swiecie.html

Agnieszka Drotkiewicz strasznie mi do tej pory działała na nerwy: swoją debiutancką powieścią, której tytuł ('Paris London Dachau') był równie pretensjonalny jak treść; bohaterką 'Teraz', która zajmowała się głównie nie-dbaniem o siebie i użalaniem się nad sobą, aż odkryła, jako ostatnia...