Dawno temu skończyłam "Północ", ale dziś postanowiłam napisać o niej coś. Hm, według mnie była to jednocześnie nudna i ciekawa część z pozostałych... Prawie nic się nie działo, ale strasznie mnie zaskoczyła końcówką i wzbudziła wiele emocji. Poryczałam się strasznie w momencie śmierci Damona. Od początku był moim najlepszym bohaterem i tak zostanie, nawet w serialu. Obawiałam się, że na tym wszystko się skończy, ale nie... Na końcu otwiera oczy i przypomina sobie o Elenie oraz Bonnie, również jak ma na imię.

Jak dowiedziałam się dawno temu, powstała kontynuacja "Północy", aczkolwiek nie pisze to już sama autorka, tylko anonim. Widziałam wiele wściekłych komentarzy w tym kierunku, ale cóż... Widocznie autorka nie miała pomysłu na dalsze części i wola zając się "Pamiętnikami Stefano". I to mnie rozczarowało.

"- Mówisz... o Damonie?
To zadziwiające, jak trudno było w ogóle wymówić jego imię. Wydawało się prawie świętokradztwem, a jednak...
Kiedy rozmawiał w ten sposób przez moment ze mną, powiedział mi czego pragnie, wysłała Stefano myśli. Ten poruszył się lekko w ciemnościach, ale nic nie powiedział. Stefano, on prosił tylko o jedno, zanim... odszedł. Żeby tego nie zapomnieć. Tylko tyle. A my pamiętamy najwięcej. Ja i Bonnie.
A głośno dodała.
- Nigdy go nie zapomnę. I nie pozwolę, aby zapomnieli go inni, którzy go znali, jak długo będę żyć.

Miał Dar mówienia, wyglądania i robienia dokładnie tego, co trzeba, by zaleźć komuś za skórę... "

Dawno temu skończyłam "Północ", ale dziś postanowiłam napisać o niej coś. Hm, według mnie była to jednocześnie nudna i ciekawa część z pozostałych... Prawie nic się nie działo, ale strasznie mnie zaskoczyła końcówką i wzbudziła wiele emocji. Poryczałam się strasznie w momencie śmierci Damona. Od początku był moim najlepszym bohaterem i tak zostanie, nawet w serialu....