„Bo życie jest niesprawiedliwe, Albercie. A świat sprzysiągł się przeciwko tobie.”

„Dlaczego ludzie chcą udawać, że śmierć to sen? Nie jest snem.”


Każdy z nas musi się kiedyś zdecydować, co chce robić w przyszłości. Jednym przychodzi to łatwiej, innym nieco mniej. A co jeśli wybór masz z góry narzucony? Co jeśli nie możesz wziąć życia we własne ręce i decydować po własnej myśli? Do takiego świata zaprasza nas młodziutka autorka Veronica Roth wraz ze swoją debiutancką powieścią – „Niezgodna”.

Społeczeństwo zbudowane na ruinach Chicago podzielone jest na pięć frakcji: Prawość (szczerość), Altruizm (bezinteresowność), Nieustraszoność (odwagę), Serdeczność (spokój, pokojowe nastawienie) i Erudycję (inteligencję). Każdą z nich rządzą odmienne prawa, także ich członkowie zachowują się w sposób ustalony przez zasady ich frakcji. Każdy szesnastolatek przechodzi test predyspozycji mający wykazać cechy pasujące do konkretnej frakcji, wskazując nastolatkowi drogę adekwatną do jego osobowości. Potem, w krwawej ceremonii musi wybrać frakcję – miejsce, w którym spędzi resztę życia. Każdy, kto łączy cechy kilku frakcji uważany jest na Niezgodnego. A takich jak oni, trzeba zlikwidować...
Nadchodzi dzień, w którym to Beatrice ma zdecydować. Jej wybór zaskoczy wszystkich. Dziewczyna porzuca Altruizm, a w nim rodzinę, by jako Tris stać się Nieustraszoną. Będzie musiała przejść brutalne szkolenie, zmierzyć się ze swoimi największymi lękami. A co, jeśli odnajdzie miłość?
Tymczasem wybucha wojna pomiędzy frakcjami. A tylko Tris zna tajemnicę, która może zapobiec rozlewowi krwi...

Pierwsze, co mnie uderzyło, to sama okładka. Nie, nie chodzi mi o wersję estetyczną, ale kolejny napis, który jak mniemam miał zachęcić, a mianowicie ten porównujący „Niezgodną” do osławionych już „Igrzysk śmierci”. Zaczęłam się już poważnie zastanawiać, czy ludzie naprawdę muszą korzystać z dzieła pani Collins do wypromowania własnych wypocin? Przymknęłabym jeszcze oko, gdyby obie serie miały ze sobą wspólnego coś więcej niż to, ze akcja dzieje się w przyszłości. Reszta jest zupełnie inna, dlatego jednak postanowiłam odstawić zupełnie na bok „Igrzyska śmierci”, co by „Niezgodnej” się za bardzo nie czepiać. I co otrzymałam po takim działaniu? Ano całkiem przyjemną lekturę.

Szesnastoletnią Beatrice poznajemy w dniu jej testu przynależności. Właśnie nieśmiało spogląda w lustro – w Altruizmie nie można tego robić. Liczy się wszak tylko bezinteresowna pomoc. Ale problem w tym, że Beatrice nigdy nie czuła się w swojej rodzinnej frakcji dobrze. Chciała czegoś więcej, może... wolności? To nie do końca prawda, że możemy oglądać przemianę szarej myszki Beatrice w twardą Tris. Te zmiany tkwiły w niej od dawna, po prostu dopiero teraz zyskały szansę na ukazanie się w pełnej krasie.

Po pierwsze, Tris jest lekkomyślna. Często działa pod wpływem impulsu, gwałtownie. Jej decyzje są często kompletnie nieprzemyślane, co niby nie powinno, ale jej ... pomaga. Ale jest jeszcze coś, co ratuje Tris w moich oczach – dziewczyna posiada jakże przydatną umiejętność kojarzenia faktów. Dlatego też, nie spotkałam się z irytującą sytuacją, jaką z pewnością byłoby wyprzedzenie naszej nowicjuszki w toku myślenia. Nie wiem, jak inni, ale ja myślałam z nią mniej więcej w jednym tempie.

Poza Beatrice-Tris nie mamy okazji poznać nikogo bliżej. Oczywiście przez karty powieści przewija się wielu bohaterów, jednak żadnego nie znamy na tyle dobrze, żeby móc go polubić, a co dopiero szczerze się z nim zaprzyjaźnić. Za to ode mnie minus – pani Roth należycie zajęła się kreacją głównej bohaterki, gorzej niestety z pozostałymi osóbkami. Tutaj niestety wszystko leży – w końcu jedna wielowarstwowa postać nie może zmienić mojego zdania o całej reszcie. Być może autorka poprawi ten błąd w kolejnych częściach.

Zdarzyły się także takie sytuacje, gdzie szczerze uśmiechnęłam się pod nosem. Nawet nie była to wyjątkowa głupota bohaterów, czy idiotyzm sytuacji. Uśmiech na mojej twarzy wyczarowało kilka celnych ripost oraz utarczki słowne pomiędzy Tris a Peterem. To, jak oni się nienawidzą było nawet zabawne :D No dobra, przynajmniej ze cztery razy idealnie przewidziałam, co wydarzy się w następnej scenie. Ale nie traktuję tego jako błąd – przez pozostałą część książki coś takiego się nie zdarzyło.

„Niezgodna” będzie z pewnością stanowić pozycję obowiązkową dla fanów dystopii, a także różnorakich wizji przyszłości. Może nie spotkamy tu tego, co chwyciło nas za serca w „Igrzyskach śmierci”, ale mimo tego, debiut pani Roth uważam za całkiem udany. Niewielki format, a do tego wartka akcja sprawiły, że „Niezgodną” pochłonęłam w niespełna kilka godzin, a czasu tego w żadnym wypadku nie uważam za stracony. Myślę, że dam autorce jeszcze szansę rozwinąć skrzydła przy okazji lektury „Insurgent” – kolejnego tomu cyklu o Tris Prior.

[Recenzję opublikowałam wcześniej na moim blogu: marcepankowy-swiat-ksiazek.blogspot.com]

„Bo życie jest niesprawiedliwe, Albercie. A świat sprzysiągł się przeciwko tobie.”

„Dlaczego ludzie chcą udawać, że śmierć to sen? Nie jest snem.”


Każdy z nas musi się kiedyś zdecydować, co chce robić w przyszłości. Jednym przychodzi to łatwiej, innym nieco mniej. A co jeśli wybór masz z góry narzucony? Co jeśli nie możesz wziąć życia we własne ręce i decydować po...