Wciągnęła mnie saga pani Cherezińskiej.
Po przeczytaniu dwóch części sięgnęłam po "Pasję według Einara". I tym razem się nie zawiodłam. Powieść, chociaż zupełnie inna niż pozostałe części, jest równie dobra, trzyma w napięciu, świetnie się ją czyta, szczególnie wtedy, gdy ktoś lubi styl pisania autorki.
Tym razem bohaterem jest Einar, osoba najbardziej kontrowersyjna ze wszystkich. Jak sama autorka pisze:" ...dobro nie mogło pozostać całkowicie dobre, ale i zło w moim życiu nie było zupełnie złe".
Einar był synem kapłana Odyna, doradcy jarlów. Został wychowany przez przypadkowe "matki" na dzikiej, skalistej wyspie, na której znajdowała się świątynia Bogów Północy.
Ojciec Einara został zamordowany na oczach syna w trakcie rytuałów.
Chłopca oddano na wychowanie do benedyktyńskiego klasztoru w Anglii. Tam dziecko poddano "praniu mózgu". Stosując wręcz nieludzkie "metody wychowawcze", ukształtowano osobę poddaną całkowicie Kościołowi.
Czy Einar wzbudził moją sympatię? Raczej nie. Nie lubię mężczyzn, którzy dla osiągnięcia swoich celów idą "po trupach". Czasami było mi go żal, ale częściej żal wzbudzali we mnie ci, z którymi obcował.
Cherezińska wspaniale opisuje bezwzględne sposoby wprowadzania chrześcijaństwa. Święty Olaf, patron Norwegii, sięgając po tron szedł na czele misjonarzy i wojów. Bezwzględnie mordował wszystkich tych, którzy odmawiali chrztu.
Nie podobało mi się zakończenie, jest według mnie mocno "naciągane", ale czy tak jest na prawdę, możesz sam stwierdzić, gdy sam przeczytasz.
Życzę świetnej lektury. Na pewno się nie zawiedziesz.
Na mnie czeka tom czwarty.

Wciągnęła mnie saga pani Cherezińskiej.
Po przeczytaniu dwóch części sięgnęłam po "Pasję według Einara". I tym razem się nie zawiodłam. Powieść, chociaż zupełnie inna niż pozostałe części, jest równie dobra, trzyma w napięciu, świetnie się ją czyta, szczególnie wtedy, gdy ktoś lubi styl pisania autorki.
Tym razem bohaterem jest Einar, osoba najbardziej kontrowersyjna ze...