Ogłoszona przez CWA najlepszą powieścią kryminalną, książka Josephine Tey, wydaje się nie wytrzymywać próby czasu.
Sam pomysł na stworzenie historii opartej na faktach wymaga uznania, lecz aby książka była dobra, potrzebuje fabuły, czegoś, co przyciągnie uwagę, zaskoczy czytelnika. W "Córce czasu" niczego takiego nie znajdziemy. Mamy tu do czynienia z płaskimi postaciami, brakiem jakiegokolwiek zwrotu akcji i z reguły nudnawymi dialogami. Na siłę kreowany charakter Alana Granta, kompletnie nie pasuje do konwencji utworu.
Powieść ratuje momentami bardzo ciekawa historia Ryszarda III i mnóstwo niejasności, które bohaterowie próbują rozgryźć. Nie ufając historykom, studiują książki w nadziei na rozwiązanie zagadki. Z początku monotonna, jakby wyrwana ze szkolnego podręcznika historia, rozkręca się z każdą stroną i każdym dialogiem.
Moim zdaniem, "Córka czasu" nie zasługuje na tak prestiżowe miejsce w literaturze. Wad jest tu więcej niż zalet, a sam wątek główny mógłby być przedstawiony w zupełnie inny sposób. W sposób ciekawy. Jest to jedna z najbardziej monotonnych książek, jakie miałem okazję czytać. A przecież to kryminał... Czy warto po nią sięgnąć? I tak i nie. Z jednej strony powieść jest nużąca, rzadko kiedy potrafi zainteresować czytelnika. Ma jednak coś godnego uwagi. Jest chyba jedynym kryminałem opartym w całości na wydarzeniach historycznych, którego akcja dzieje się w zamkniętym pomieszczeniu. Mnie jednak, "Córka czasu" nie przekonała.

Ogłoszona przez CWA najlepszą powieścią kryminalną, książka Josephine Tey, wydaje się nie wytrzymywać próby czasu.
Sam pomysł na stworzenie historii opartej na faktach wymaga uznania, lecz aby książka była dobra, potrzebuje fabuły, czegoś, co przyciągnie uwagę, zaskoczy czytelnika. W "Córce czasu" niczego takiego nie znajdziemy. Mamy tu do czynienia z płaskimi postaciami,...