Anna Klejzerowicz uznawana jest za jedną z lepszych autorek kryminałów w Polsce. Do tej pory przeczytałam dwie książki, które wyszły spod jej pióra: „Ostatnią kartą jest śmierć” i „Cień gejszy”. Przyznam szczerze, że ta druga pozycja podobała mi się bardziej. Autorka włożyła mnóstwo trudu, aby przedstawić czytelnikom „japońską” stronę powieści. Z wywodów Marty – historyk sztuki – dowiadujemy się wielu ciekawych rzeczy odnośnie kultury Kraju Kwitnącej Wiśni oraz japońskiego drzeworytnictwa z początków XX wieku. Japońskie drzeworyty odgrywają bowiem w powieści ważną rolę – można pokusić się i stwierdzenie, że wokół nich oscyluje akcja i one stanowią jej główną oś. Na marginesie, warto wspomnieć, że owe dziełka sztuki odnaleźć można w Internecie (m.in. na stronie autorki) i przyjrzeć im się na własne oczy. Nie czytuję zbyt dużo polskiej literatury, wiec nie mam porównania twórczości Anny Klejzerowicz z pozostałymi rodzimymi pisarzami kryminałów, jednak spotkanie z Emilem Żądło uważam za udane – jest to miła rozrywka na jeden, dwa wieczory.

„Cień gejszy” jest drugą, po „Sądzie ostatecznym”, książką opowiadającą o przygodach byłego policjanta, Emila Żądło. Okładka idealnie nawiązuje do treści – wzrok przyciąga odwrócona plecami gejsza w tradycyjnym kimonie, w tle dostrzec można zabudowania Gdańska. Autorka w ciekawy sposób połączyła wątek kryminalny z historycznym i miłosnym, doprawiając całość polityką. Trup ściele się gęsto, może nawet zbyt gęsto, ale jeśli bohaterom zaczyna zagrażać niebezpieczeństwo, to znak, że są na dobrej drodze do rozwiązania zagadki. Pomysł na kryminał świetny – może nawet nie do końca wykorzystany, bo miałam wrażenie, że książka za szybko się skończyła, a bohaterowie zbyt szybko rozwikłali tajemnicę. Niemniej, po „Sąd ostateczny” sięgnę na pewno – aby zapoznać się z częścią pierwszą perypetii Emila Żądło, bo przypadł mi facet do gustu.

http://missfeather.wordpress.com/2013/02/03/anna-klejzerowicz-cien-gejszy/

Anna Klejzerowicz uznawana jest za jedną z lepszych autorek kryminałów w Polsce. Do tej pory przeczytałam dwie książki, które wyszły spod jej pióra: „Ostatnią kartą jest śmierć” i „Cień gejszy”. Przyznam szczerze, że ta druga pozycja podobała mi się bardziej. Autorka włożyła mnóstwo trudu, aby przedstawić czytelnikom „japońską” stronę powieści. Z wywodów Marty – historyk...