"Dziecioodporna" - to tytuł, który mnie zaintrygował, a, że jak do tej pory każda książka Emily Giffin była niezwykła. Toteż sięgnęłam i po tę książkę. Po przeczytaniu niespełna 50 stron czułam rozczarowanie, znużenie, nie chciałam czytać dalej, więc ją odłożyłam na później. Książka zajęła mi sporo czasu. Od początku jest dużo opisów, wspomnień głównej bohaterki, która przez większość książki zapoznaje nas ze swoimi problemami.
Claudia ma męża, pracę i nie chce mieć dzieci. Wszystko wydaję się być w porządku do czasu, gdy jej mąż zmienia zdanie co do tego aspektu ich życia. Małżeństwo szybko się rozpada, ale czy oboje są tego pewni?
Największym problemem Claudii i Bena jest, to, że nie rozmawiają ze sobą, nie próbują znaleźć rozwiązania problemów. Co ostatecznie doprowadza do wielu niepotrzebnych kłopotów i zmartwień, nieszczęść. A wystarczyła szczera rozmowa. Wielka miłość, potem ślub i... dzieci - tak już po prostu jest. Wszyscy o tym marzą, wszyscy tego chcą, a inni nie mogą tego mieć. Czy jest coś jeszcze? Są też tacy, którzy z wyboru nie chcą mieć dzieci. I tym głównie jest ta historia. Są też wątki poboczne: toksyczny związek, małżeństwo pozornie (tylko pozornie) "idealne" oraz takie małżeństwo,które mimo problemów wspiera siebie nawzajem.

"Dziecioodporna" - to tytuł, który mnie zaintrygował, a, że jak do tej pory każda książka Emily Giffin była niezwykła. Toteż sięgnęłam i po tę książkę. Po przeczytaniu niespełna 50 stron czułam rozczarowanie, znużenie, nie chciałam czytać dalej, więc ją odłożyłam na później. Książka zajęła mi sporo czasu. Od początku jest dużo opisów, wspomnień głównej bohaterki, która...