To nie tylko historia eugeniki. Oprócz związków z aktualnym stanem nauki, Autor analizuje także szersze tło społeczne, kulturowe, religijne i polityczne, na jakim teorie higieny rasy powstawały. Pokazuje ich uwarunkowaną historycznie i geograficznie specyfikę, różną dla różnych krajów, analizując pod tym kątem różnice i podobieństwa między nimi. Książka uderza badawczą rzetelnością, odwołuje się do ogromnego materiału źródłowego - jest poza tym świetnie napisana i przetłumaczona.
Jest to lektura trudna, z kilku powodów: jest bardzo gęsta i wymaga dużego natężenia uwagi, co nie zawsze jest łatwe przy tak wielkim ciężarze gatunkowym poruszanych problemów. Czytało mi się ją z jednej strony trudno - z drugiej jednak nie potrafiłam się od niej oderwać.
"Higieniści" tylko z pozoru dotyczą zagadnień i teorii zarzuconych. Zamykający książkę rozdział sygnalizuje ważną, choć przez wielu nie dostrzeganą kwestię: że choć dziś pojęcia eugeniki czy higieny rasy zostały objęte odium, to jednak leżąca u ich źródeł koncepcja eliminacji jednostek o cechach niepożądanych już nie. Wróciła, choć w całkiem innych szatach, podbudowana aurą najnowszych osiągnięć genetyki i, jak to określa Autor, "sprywatyzowana". Warto się zastanowić i nad tym.

To nie tylko historia eugeniki. Oprócz związków z aktualnym stanem nauki, Autor analizuje także szersze tło społeczne, kulturowe, religijne i polityczne, na jakim teorie higieny rasy powstawały. Pokazuje ich uwarunkowaną historycznie i geograficznie specyfikę, różną dla różnych krajów, analizując pod tym kątem różnice i podobieństwa między nimi. Książka uderza badawczą...