Marcyśka to nastoletnia uczennica krakowskiego liceum, do którego przeniosła się by opiekować się swoją starszą ciotką, którą „czule” nazywa jędzą. Wszystkie męki, jakie codziennie przechodziła, sprawując opiekę nad jędzą, próbowała sobie wynagrodzić myśleniem o niedalekich studiach, o których marzyła od wielu lat. Ale jakimś cudem życie uśmiechnęło się na moment do Marcysi i sprawiło, że starsza kobieta zmarła. Rzec można, szczęście w nieszczęściu – dosłownie, bowiem z powodu śmierci ciotki, dziewczyna otrzymała w spadku mieszkanie. Wszystkie jej krzywdy i utyskiwania zostały wynagrodzone przytulnym mieszkaniem w dobrej dzielnicy Krakowa.

Czegóż więcej chcieć? Można by pomyśleć, że Marcyśka ma wszystko – własne mieszkanie, chodzi do jednego z lepszych liceów, dobrze się uczy… Ale niestety, w jej życiu nie jest tak kolorowo jak mogłoby się wydawać. Na urocze mieszkanko czyha już cała rodzina – ojciec z planami na kupno sklepu i samochodu, matka, ciotki, wujkowie – każdy chce zgarnąć coś dla siebie. Lecz Marcyśka nie pozwala zabrać sobie tego, na co z całą pewnością zasłużyła. Przez to właśnie rozpoczyna się jej konflikt z rodziną, która wręcz ją wydziedzicza za to, że nie chce się poświęcić dla swojej biednej rodziny ze wsi. Wtedy właśnie Marcyśka zostaje nazwana „złą dziewczyną”. Uciekając od problemów dziewczyna wpada w kolejne. Poznaje nowych ludzi, chłopaka Anki, klasowej przyjaciółki i jego kumpla, który za sprawą delikatnego dotyku przesyła jej tajemnicze iskry. Marcyśka powoli się w nim zakochuje, widząc w nim obiekt swoich marzeń. Ale czy chłopak z drwiącym uśmieszkiem jest spełnieniem jej fantazji o wielkiej miłości? Jakich wyborów dokona nastolatka, która znalazła się na rozdrożu?

„Zła dziewczyna” to powieść dla młodzieży autorstwa Beaty Ostrowieckiej, która opowiada nam o zmaganiach prawie dorosłej dziewczyny. Pokazuje nam jak trudne są wybory, gdy nie można liczyć na pomoc ze strony rodziny i przyjaciół. Prezentuje nam świat z zupełnie innej perspektywy, niż ta, z którą spotykamy się na co dzień. Dzięki naturalnemu i przyjemnemu w czytaniu językowi, pozwala czytelnikowi w pełni zagłębić się w jej treść, a cięty dowcip i sarkazm dodają jej szczególnego wyrazu, co również zachęca do czytania. Jest to książka o dokonywaniu trudnych wyborów, odpowiedzialności, walce z własnym charakterem i wymarzonej, wyidealizowanej miłości, która nie zawsze okazuje się tym, czego tak naprawdę oczekiwaliśmy. Niewątpliwie skłania do przemyśleń nad własnym życiem, w którym nie brakuje podobnych rozterek i problemów.

Jest to historia, do której chętnie się wraca, gdyż nie nudzi swoją monotonią – jest w swoim rodzaju wyjątkowa i zachęca czytelnika do poznawania dalszych losów głównej bohaterki, która nie jest dziewczyną o milionie zalet, której wszystko się w życiu udaje. Wręcz przeciwnie, pokazuje nam, że należy radzić sobie ze wszystkimi problemami, nie dając zaciągnąć się na samo dno smutku i rozpaczy.

Marcyśka to nastoletnia uczennica krakowskiego liceum, do którego przeniosła się by opiekować się swoją starszą ciotką, którą „czule” nazywa jędzą. Wszystkie męki, jakie codziennie przechodziła, sprawując opiekę nad jędzą, próbowała sobie wynagrodzić myśleniem o niedalekich studiach, o których marzyła od wielu lat. Ale jakimś cudem życie uśmiechnęło się na moment do Marcysi...