Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Ja z nadwagą"to opowieść o życiu z osobą chorą na anoreksję.Książka dobrze się czyta i była by dla mnie nawet fajna gdyby nie fakt,że sama jak już wspominałam jestem anorektyczką,widzę ogrom wymyślonych bzdur na temat ludzi cierpiących na tą chorobę i to chyba spowodowało,że ta książka nie przypadła mi do gustu w 100%. Jestem anorektyczką od już 4 lat i byłam 5 razy w szpitalu dla anorektyczek,mogę z ręką na sercu powiedzieć,że mama Carmen została totalnie zmyślona.Anorektyczki nigdy ale to prze nigdy NIE GŁODZĄ LUDZI WOKÓŁ SIEBIE a wręcz przeciwnie!.My uwielbiamy gotować dla innych i spędzać wiele czasu w kuchni najadając się zapachem.Jestem anorektyczką od 4 lat,mój mały braciszek ma 5 lat i gdy zachorowałam miał roczek...moi rodzice są straszliwie zapracowani i to ja się od samego początku zajmowałam i nigdy prze nigdy nie pozwoliłabym by głodował ze mną on jest pulchniutki.Mam wiele znajomych,które przebywały ze mną w szpitalu dla anorektyczek i nigdy nikogo nie głodziły a wręcz zmuszały do jedzenia.My anorektyczki siebie zabijamy głodząc się ale innych chcemy ratować by nie popełniali naszych błędów. Mama Carmen została pokazana jako sadystka głodząca własne dziecko a anorektycy głodzą siebie i chcą umierać przez głodówkę w samotności,nie chodzi nam o to by karać innych chcemy karać siebie i być samotnikami. Książka jest "ok"ale całkowicie nie zgodna z prawdą!. Miesza ludziom w głowach powodując,że uważają nas->anorektyczki za "terrorystów".