Nuda jak flaki z olejem.
Nie skończyłam.
Nie polecam.

Nuda jak flaki z olejem.
Nie skończyłam.
Nie polecam.

Zawsze jak kiepsko oceniam książkę dla młodzieży to mam wyrzuty sumienia. Obawiam się, że to dlatego, że już nie jestem młoda i nie rozumiem.
Fakt, trochę w moim stylu nie była. Tzn. ta metafizyka - wywoływanie duchów i prorocze sny.
Poza tym "język młodzieżowy" - jakby starsza pani próbowała sobie wyobrazić jak młodzież mówi. Szczególnie na początku książki. Nie wiem czy później zrobił się sensowniejszy czy się przyzwyczaiłam.
No i od wieków nie czytałam już niczego co nie jest fantasy. Takich obyczajówek typu "pamiętnik z pół roku życia" gdzie w zasadzie nie ma żadnej akcji, wniosków i zakończeń nie lubię.
Reasumując - czyta się lekko, ale innych zalet nie widzę.

Zawsze jak kiepsko oceniam książkę dla młodzieży to mam wyrzuty sumienia. Obawiam się, że to dlatego, że już nie jestem młoda i nie rozumiem.
Fakt, trochę w moim stylu nie była. Tzn. ta metafizyka - wywoływanie duchów i prorocze sny.
Poza tym "język młodzieżowy" - jakby starsza pani próbowała sobie wyobrazić jak młodzież mówi. Szczególnie na początku książki. Nie wiem czy...

Bardzo fajna książka, łatwa w czytaniu, polecam !

Bardzo fajna książka, łatwa w czytaniu, polecam !

Fajna.
Tylko tyle?
Znowu natknęłam się na książkę która pokazuje dzisiejszą młodzież.
Która:
-pali
-ćpa
i inne.
Jośka(Joanna) zmaga się z takim życie.
Dowiaduje się różnych rzeczy.
Dlaczego jej rodzice się rozstali.
Że przyjaciółka jest w ciąży.
Ma chłopaka ale czy na całe życie?
Dlaczego babcia(po stronie ojca) nigdy się nie odzywała a po latach zapraszają na ucztę.
Czy będzie laureatką z polskiego?
~Paulina

Fajna.
Tylko tyle?
Znowu natknęłam się na książkę która pokazuje dzisiejszą młodzież.
Która:
-pali
-ćpa
i inne.
Jośka(Joanna) zmaga się z takim życie.
Dowiaduje się różnych rzeczy.
Dlaczego jej rodzice się rozstali.
Że przyjaciółka jest w ciąży.
Ma chłopaka ale czy na całe życie?
Dlaczego babcia(po stronie ojca) nigdy się nie odzywała a po latach zapraszają na ucztę.
Czy...

Gdy wspominam czytanie tej książki, to robię to z zażenowaniem. Obraz młodzieży licealnej zupełnie odbiega od rzeczywistości, a i język mnie zawiódł.

Gdy wspominam czytanie tej książki, to robię to z zażenowaniem. Obraz młodzieży licealnej zupełnie odbiega od rzeczywistości, a i język mnie zawiódł.

Nie do końca wiem, co autorka miała na myśli pisząc tę książkę. Bo jest to powieść o wszystkim, czyli o niczym. Autorka niestety zapomniała o złotej zasadzie "mniej znaczy więcej" i zrobiła zepsuty bigos na własną modłę.
Zaczęłam czytać tytułowy pamiętnik maturzystki w oczekiwaniu, że otrzymam dozę dobrej i lekkiej literatury, a skończyłam naprawdę zawiedziona i wręcz zirytowana tym, ilu bzdur się naczytałam.
Zacznę może od tego jaki autorka ma obraz licealistów (najzupełniej fałszywy, zapewniam!). Miało być na czasie, więc w książce znajdziemy absolutnie wszystko, nawet jeśli miałaby to być największa głupota, a także kompletnie przeze mnie nie zrozumiana idea patologi. Tak więc w książce znajdziemy: narkotyki, seks, wpadkę, śmierć, biedę, zdradę, alkoholizm... i dużo więcej. Miało być oczywiście współcześnie, ale wyszło przede wszystkim karykaturalnie. Dzieła zniszczenia dokonał pseudomłodzieżowy język, którym posługiwała się autorka i który brzmiał niewiarygodnie w ustach jej niewiarygodnych bohaterów.
Zupełnie nie rozumiem motywu wywoływania duchów, proroczych snów i medium. Nie mam pojęcia o co chodziło w tym wątku historii. Był oderwany od rzeczywistości i za niego odbieram jedną gwiazdkę, bo nie obronił się w tej powieści.
Ręce mi opadły po przeczytaniu tego pamiętnika maturzystki. Przeżyłam już egzamin dojrzałości i doprawdy nie mogę sobie przypomnieć, żebym doświadczyła (organoleptycznie bądź choćby słysząc opowieści kolegów) 1/4 opisanych przez autorkę sytuacji. Bardzo słabiutko.

Nie do końca wiem, co autorka miała na myśli pisząc tę książkę. Bo jest to powieść o wszystkim, czyli o niczym. Autorka niestety zapomniała o złotej zasadzie "mniej znaczy więcej" i zrobiła zepsuty bigos na własną modłę.
Zaczęłam czytać tytułowy pamiętnik maturzystki w oczekiwaniu, że otrzymam dozę dobrej i lekkiej literatury, a skończyłam naprawdę zawiedziona i wręcz...

Lekka, szybko się czyta, wciągająca :)

Lekka, szybko się czyta, wciągająca :)

Wspaniała książka o maturzystce. Bardzo wciąga i czyta się bez wytchnienia. Polecam ;-)

Wspaniała książka o maturzystce. Bardzo wciąga i czyta się bez wytchnienia. Polecam ;-)

Ta książka nie podbiła mojego serca, czytałam ją bo nic lepszego pod ręką nie miałam..

Ta książka nie podbiła mojego serca, czytałam ją bo nic lepszego pod ręką nie miałam..

Liczyłam na raczej luźną opowiastkę do poduszki, przy której się trochę pośmieję. Nie spodziewałam się nie wiadomo czego, ale książka i tak nie zmieściła się w oczekiwaniach.

Wpierw zalety - Jośka wydaje mi się inteligentną, rozsądną dziewczyną, można powiedzieć, że nawet ją polubiłam. Podobały mi się również wrzucane do powieści wiersze, zarówno te Jośki, jak i innych autorów. Książka porusza kilka ważnych kwestii, co niewątpliwie dodaje jej powagi.
Jednak pomimo to raczej nie przypadła mi do gustu. Wszystko wydawało mi się za proste. Jośka prawie się nie ucząc, zostaje laureatką konkursu, Anulka wygrywa konkurs, Monia bardzo szybko godzi się z ciążą, bohaterka z babcią Aurelią szybciutko łapie kontakt mimo lat niewidzenia, a zdrada chłopaka budzi w niej tylko ulgę. Czasami myślenie głównej bohaterki wydawało mi się dziecinne. Nie mogę również zapomnieć o tym, jak autorka na siłę starała się mówić młodzieżowym slangiem. Przez większą część książki dawało się to przełknąć, ale ten fragment mnie dobił:
"Patrzę, a tu się istne disco rozkręciło. W radiu lecą jakieś stare, raczej fajansiarskie - jak to się kiedyś mówiło - przeboje. Praworządne podrygują w kółeczku, Bolek puszcza do mnie oko, widzę, jak kręci z nich bekę, po prostu wymięka. Rzeczywiście, wygląda to dość obciachowo, widocznie pierwszy raz w życiu zakosztowały czegoś wyskokowego i wreszcie się wylajtowały. No, to pora żebym i ja też się wylajtowała! Wijemy się ze Sławkiem w rytm jakiegoś rock and rolla, a co tam!"
Chyba nie muszę nic więcej dodać.

Ogólnie książka najgorsza nie jest, ale raczej bym Wam jej nie poleciła. Mimo iż nie należy do szczególnie grubych, to czyta się dość długo. W ostateczności można przeczytać, ale nie jest to powieść, której warto poszukać, czy też kupić.

Liczyłam na raczej luźną opowiastkę do poduszki, przy której się trochę pośmieję. Nie spodziewałam się nie wiadomo czego, ale książka i tak nie zmieściła się w oczekiwaniach.

Wpierw zalety - Jośka wydaje mi się inteligentną, rozsądną dziewczyną, można powiedzieć, że nawet ją polubiłam. Podobały mi się również wrzucane do powieści wiersze, zarówno te Jośki, jak i innych...