Ocenę zawyża zdecydowanie ilość informacji o kinie gangsterskim i skrupulatność w ich uporządkowaniu. Nie orientuję się, czy od czasu wydania tej książki powstały jakieś konkretniejsze opracowania na ten temat, ale "Film gangsterski" pod tym kątem sprawdza się dobrze. Niestety pani Helman ma dość męczący styl pisania, a jej interpretacje (zwłaszcza w drugiej części, poświęconej pojedynczym obrazom) zdają się być dość wydumane i nie za bardzo przekonujące.

Ocenę zawyża zdecydowanie ilość informacji o kinie gangsterskim i skrupulatność w ich uporządkowaniu. Nie orientuję się, czy od czasu wydania tej książki powstały jakieś konkretniejsze opracowania na ten temat, ale "Film gangsterski" pod tym kątem sprawdza się dobrze. Niestety pani Helman ma dość męczący styl pisania, a jej interpretacje (zwłaszcza w drugiej części,...

Książka pani Helman jest dosyć specyficzna. W częściach, gdy autorka przybliża charakterystykę i ewolucję gatunku podpierając się przykładami, czyta się ją dobrze i można się czegoś dowiedzieć.

Później jednak skupia się na poszczególnych przykładach filmów, robi się gęsto od spoilerów, których trzeba unikać, żeby nie psuć sobie zaskoczeń. I chociaż omawia klasyki, które chyba każdy widział, to niesmak pozostaje.

Książka pani Helman jest dosyć specyficzna. W częściach, gdy autorka przybliża charakterystykę i ewolucję gatunku podpierając się przykładami, czyta się ją dobrze i można się czegoś dowiedzieć.

Później jednak skupia się na poszczególnych przykładach filmów, robi się gęsto od spoilerów, których trzeba unikać, żeby nie psuć sobie zaskoczeń. I chociaż omawia klasyki, które...

Książka składa się z dwóch części. Pierwsza to próba scharakteryzowania i analiza gatunku, wraz z jego historią i co ciekawszymi przedstawicielami. W drugiej zaprezentowano dość dokładnie cztery wybitne filmy gangsterskie – gangsterskie według autorki książki.
 
Część pierwsza jest dość ciężkostrawna i w sumie niewiele z niej wynika poza udziwnionymi teoriami. Naszpikowana trudnymi słowami – w większości przypadków zupełnie niepotrzebnie – jest wyraźnie przeintelektualizowana. Oto przykład:
„Rytuał uzyskuje znaczenie dzięki strukturowaniu opozycji binarnych, wyrażających immanentne danej społeczności antagonizmy i sprzeczności”. O fundamentalnym dualizmie rządzącym kinem gatunków była już mowa – chodzi o komplementarność systemu wartości kultury i kontrkultury”*.
 
W drugiej części Alicja Helman starała się bardzo dokładnie zaprezentować filmy: „Ojciec Chrzestny”, „Dawno temu w Ameryce”, „Honor Prizzich” i „Człowiek z blizną”. Jako, że trzy pierwsze znam dość dobrze, teksty na ich temat czytałem z wielkim zainteresowaniem. Przypominały mi zadania szkolne typu „co artysta chciał powiedzieć…”, przy czym z analizy pani Helman wynikają wnioski, którymi pewnie reżyserzy i aktorzy byliby mocno zaskoczeni.
Czy rzeczywiście w filmie „Dawno temu w Ameryce” przyjaźń głównych bohaterów zawierała pierwiastki homoseksualne? Czy rzeczywiście w filmie „Honor Prizzich” nóż i pistolet mają symbolikę falliczną? No, cóż… pani Helman najwyraźniej je tam dostrzegła.
Ja nie.
 
 
 --
* Alicja Helman - „Film gangsterski”. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. Warszawa 1990. Strona 12.

Książka składa się z dwóch części. Pierwsza to próba scharakteryzowania i analiza gatunku, wraz z jego historią i co ciekawszymi przedstawicielami. W drugiej zaprezentowano dość dokładnie cztery wybitne filmy gangsterskie – gangsterskie według autorki książki.
 
Część pierwsza jest dość ciężkostrawna i w sumie niewiele z niej wynika poza udziwnionymi teoriami. Naszpikowana...