Tadeusz Lubelski

Trzeba oddać autorom honor w jednej kwestii - starali się możliwie najlepiej połączyć dużą ilość najistotniejszych informacji z ich szerokim zakresem. Wszak sporo miejsca otrzymały opracowania poświęcone mniej obecnym w zbiorowej świadomości kinematografiom, chociażby skandynawskim czy azjatyckim. Trochę problematyczna jednak okazuje się (w teorii będąca dobrym pomysłem) formuła "kolejny rozdział = inny autor". Jedni autorzy dają pokaz dużej wiedzy, rzetelności i dobrego stylu - tutaj polecam chociażby rozdział o Hollywood w czasach Wielkiego Kryzysu autorstwa Łukasza A. Plesnara. Niestety drudzy zbyt często prezentują zestaw błędów zazwyczaj łączonych z tekstami naukowymi. Nieatrakcyjny dla typowego czytelnika sposób pisania, wydumane interpretacje, brak obiektywizmu łączący się z utrwalaniem stereotypów - najbardziej rażące z nich to chyba pogardliwe wręcz podejście do kina rozrywkowego, rzekoma wyższość animacji Disneya nad innymi kreskówkami swoich czasów i mit o "agresywnych, przesyconych przemocą" animacjach japońskich. To niestety bardzo mocno psuje dobre wrażenie, które pozostawiają po sobie udane rozdziały tej książki.