Nie podzielę zdania innych wypowiadających się tu czytelników. Dla mnie chyba właśnie drugi tom "Top modelki" jest najlepszy (chociaż jestem dopiero w połowie części trzeciej).
Em już tak bardzo nie 'szamocze' się ze swoimi myślami, coraz bardziej przywyka do swojego nowego ciała i nowego życia. A to sprawia, że jako bohaterka bardziej zjednuje sobie moją sympatię, przekonuje mnie do siebie, tak samo, jak ona przekonuje się do życia Nikki Howard.
Również inne postacie zyskują - niezwykle urocza Lulu, seksowny jako 'superzłoczyńca' ;-) Christopher, no i świetna świeża postać biologicznego brata 'prawdziwej' Nikki, Stevena.
Dopiero w tym tomie poczułam, tak naprawdę, jak może czuć się supergwiazda, którą Emerson aka nowa Nikki stała się z dnia na dzień. W moim odczuciu nieco męczące wątki rodzinne czy szpitalne nie przytłaczają już tak bardzo jak w części poprzedniej, bowiem są zgrabnie zredukowane na korzyść wychodzących na pierwszy plan blasków i cieni sławy.
Nie ukrywam, że jestem wręcz zachwycona istotniejszą rolą Christophera, a fragmenty powieści gdzie doszło do jego konfrontacji z Em czytałam kilkakrotnie, napawając się nimi. Na plus także mogę doliczyć to, że bardzo dużo się wyjaśniło, nie tylko w przypadku wspomnianej już dwójki bohaterów.
No i końcówka, ach, jakaż to była odmiana po nijakiej końcówce pierwszego tomu! Emocjonująca bardzo. Jeszcze tej samej nocy sięgnęłam po część trzecią i ostatnią. To chyba świadczy samo za siebie.

Nie podzielę zdania innych wypowiadających się tu czytelników. Dla mnie chyba właśnie drugi tom "Top modelki" jest najlepszy (chociaż jestem dopiero w połowie części trzeciej).
Em już tak bardzo nie 'szamocze' się ze swoimi myślami, coraz bardziej przywyka do swojego nowego ciała i nowego życia. A to sprawia, że jako bohaterka bardziej zjednuje sobie moją sympatię,...