Książką zainteresowałem się głównie z powodu autora, który można by rzec staje się moim ulubionym oraz oczywiście z uwagi na temat, który dotyczy jednego z największych Polaków w historii.
Ciekawiło mnie co Kołakowski sądzi o Wojtyle, bo takich informacji miałem dotychczas niewiele.
Zarówno jeden jak i drugi należą do największych filozofów polskich czy w ogóle współczesnych a różnica polega na podstawach światopoglądowych.
Kołakowski dopiero w późniejszych lata zaczął sympatyzować z filozofią chrześcijańską natomiast przyszły papież był jej ucieleśnieniem praktycznie od zawsze.
Kołakowski nie zawiódł mnie.
Przez wszystkie eseje, komentarze czy artykuły zawarte w książce przebija wielki szacunek profesora do Jana Pawła II.
On w odróżnienia do większości Polaków czytał i rozumiał przesłanie biskupa Rzymu.
W związku z tym jego refleksje były dla mnie nad wyraz cenne.
Jak już wspomniałem na powyższą książkę składają się teksty napisane w czasie trwania pontyfikatu Karola Wojtyły lub zaraz po jego śmierci. Wszystkie dotyczą osoby papieża a ich forma jest różnorodna. Od refleksji po wybraniu na Stolicę Piotrową, poprzez komentarze dotyczące najważniejszych encyklik („Veritatis splendor”; „Fides et ratio”) i książki („Przekroczyć próg nadziei”) do dwóch tekstów pożegnalnych.
Wszystko w odpowiednim tonie i z należną estymą.
Książka nie jest duża objętościowo i pomimo poważnych tematów, można się z nią zmierzyć w jeden wieczór.
Polecam.

Książką zainteresowałem się głównie z powodu autora, który można by rzec staje się moim ulubionym oraz oczywiście z uwagi na temat, który dotyczy jednego z największych Polaków w historii.
Ciekawiło mnie co Kołakowski sądzi o Wojtyle, bo takich informacji miałem dotychczas niewiele.
Zarówno jeden jak i drugi należą do największych filozofów polskich czy w ogóle...

Toż to same przedruki, które internet za darmo da (no może oprócz wybiórczej, która wpuszcza do archiwum za 4 zeta na 5 minut) a pan, który się silił na ich poukładanie nie bał się i wścibił fragmencik, który pochodzi z wywiadu rzeki, którą z filozofem przeprowadził. Ten chwyt troszkę mi przypomniał pisanie mojej magisterki, przed laty jak na gwałt "przeszywałem" z odczytanych na ćwiczniach referatów, które gdzieś pisałem, różne fajne momenty, które akurat mi bardzo pasowały, ale ok niech będzie, nie przyczepiam się. Poza tym myślę sobie, że fajne to był czasy, jak ludzie z poza Kościoła, tak pięknie o nim mówili, ba! Nie każdy wie, że Kołakowski potrafi jak terlik pojechać po tym i owym zlewaczałym zmarnowanym móżdżku w obronie Jana Pawła II i różnych różności. Dobra to rzecz, bo można sobie jak w atlasie popatrzyć na gatunki, które wymarły. Jak słyszę, że pokoleniem w linii prostej do Kołakowskiego, Tischnera jest Palikot, czy inne polityczne widowisko, to wybaczcie, ale strzela mnie pierun z nieba w biały dzień (tak Ziemkiewicz powiedział, którego lubię tak samo jak mnie denerwuje). Takich mamy dziś speców, którzy już tylko kpić sobie potrafią, pod pretekstem powiedzenia, że są tacy niezależni i tacy obiektywni. Śmiem twierdzić, że symbioza RAZ-a i Wybiórczej jest silna jak aksjologi z sacrum, i że bez GW znik by RAZ jak Joka na imprezie, ale to może przy innej okazji rozwinę:D

Toż to same przedruki, które internet za darmo da (no może oprócz wybiórczej, która wpuszcza do archiwum za 4 zeta na 5 minut) a pan, który się silił na ich poukładanie nie bał się i wścibił fragmencik, który pochodzi z wywiadu rzeki, którą z filozofem przeprowadził. Ten chwyt troszkę mi przypomniał pisanie mojej magisterki, przed laty jak na gwałt "przeszywałem" z...

Dobre a może rewelacyjne to nie są odpowiednie oceny dla takiego tekstu. Myślę że ten zbiór powinien przeczytać ten kto dzisiaj obserwuje np. "dyskusje" o krzyżu. Często jednak odnoszę wrażenie że katolicy (u nas) nie potrafią rozmawiać o swojej wierze czy o kościele którego są uczestnikami, dlatego między innymi przeczytałem ten tekst...
A poza tym Leszek Kołakowski to firma i nie trzeba chyba specjalnie zachęcać.

Dobre a może rewelacyjne to nie są odpowiednie oceny dla takiego tekstu. Myślę że ten zbiór powinien przeczytać ten kto dzisiaj obserwuje np. "dyskusje" o krzyżu. Często jednak odnoszę wrażenie że katolicy (u nas) nie potrafią rozmawiać o swojej wierze czy o kościele którego są uczestnikami, dlatego między innymi przeczytałem ten tekst...
A poza tym Leszek Kołakowski to...