"Coś pożyczonego" to lekka powieść, iście w amerykańskim stylu. Główna bohaterka - Rachel - w dniu swoich trzydziestych urodzin staje przed nie małym problemem: miłość czy przyjaźń? uczucia czy "porządność"? Rachel jest bowiem idealistką. Od zawsze porządna, ułożona. Zawsze stawia dobro innych ponad swoje.
Wszystko zmienia się jednak w dniu owych trzydziestych urodzin - po nocy spędzonej z narzeczonym swojej najlepszej przyjaciółki....

Darcy i Rachel znają się od wielu lat... jeszcze z czasów podstawówki. I od tego czasu są najlepszymi przyjaciółkami. Wszystko robią razem.
Nawet dzielą się chłopakiem?

Co to, to nie. Rachel ma okropne wyrzuty sumienia po tym, co się stało... Dex - bo tak na imię ma "pożyczony narzeczony" (tutaj nawiązanie do ekranizacji "Coś pożyczonego" pod tym właśnie tytułem) przeciwnie. Mimo faktu, iż zdradził swoją narzeczoną, nie czuje wyrzutów. Sumienie go nie gryzie.
To zła oznaka.
Jeszcze gorzej jest, kiedy ślub zbliża się wielkimi krokami, a oboje - Rachel i Dex - uświadamiają sobie, że to coś więcej niż romans. Że się w sobie zakochali!

Teraz oboje muszą stanąć przed trudnym wyborem.
Rachel nie chce stracić przyjaciółki. Mimo, że Darcy cierpi na syndrom wyższości, od zawsze próbuje być we wszystkim lepsza niż Rachel, a swoim samolubstwem i egoizmem doprowadza przyjaciółkę do wściekłości, kobiety traktują się jak siostry. Dodatkowo Rachel ma być pierwszą druhną na zbliżającym się ślubie Dextera i Darcy.
To oraz wiele innych wydarzeń doprowadza kobietę do myśli, czy faktycznie jakikolwiek mężczyzna jest godzien zrujnowania takiej przyjaźni.
Dexter natomiast jest w nieco lepszej sytuacji. Mimo to jednak gnębi go świadomość, że miałby porzucić Darcy przed ołtarzem oraz zaprzepaścić siedem lat związku.

Postać Rachel w książce przedstawiona jest w taki sposób, że możemy ocenić jej postępowanie. I chociaż zdrady usprawiedliwić nie można, myśli dręczące ją po zdradzie oraz przeżycia wewnętrzne sprawiają, że otwiera się nowe spojrzenie na tę sytuację. I chcąc, nie chcąc, zaczynam Rachel współczuć. Bo jak nie współczuć dziewczynie, która przez całe życie pozostawała w cieniu swojej przyjaciółki. Która zawsze była koleżanką tej ładnej i popularnej. Która zawsze podporządkowywała się zachciankom i pomysłom Darcy, która zapominała o sobie, o swoim życiu i potrzebach, nie chcąc z nią konkurować.
Teraz znowu przegrywa - przegrywa miłość, przegrywa uczucia....

Giffin w świetny sposób pokazuje nam w "Coś pożyczonego" relacje międzyludzkie - rzuca nam to dobrą perspektywę na całą historię. I chociaż w takiej sytuacji trudno się wypowiedzieć, po której stronie byśmy stanęli, ja - podobnie jak Hilary czy Ethan, przyjaciele Rachel - mówię jej "idź na całość"!

To książka, po którą z pewnością sięgnę kolejny raz i której kontynuację - "Coś niebieskiego" - przeczytam.

||www.im-bookworm.blogspot.com||

"Coś pożyczonego" to lekka powieść, iście w amerykańskim stylu. Główna bohaterka - Rachel - w dniu swoich trzydziestych urodzin staje przed nie małym problemem: miłość czy przyjaźń? uczucia czy "porządność"? Rachel jest bowiem idealistką. Od zawsze porządna, ułożona. Zawsze stawia dobro innych ponad swoje.
Wszystko zmienia się jednak w dniu owych trzydziestych urodzin - po...