Trzy lata temu obejrzałam film pt. Niedziele u Tiffany'ego, który co tu dużo mówić mnie urzekł. W tamtym okresie byłam podatna na romantyczne historie, które kupowały mnie w całości. Dopiero niedawno wracając myślami do tej produkcji, robiąc mały research odkryłam że dzieło Marka Piznarskiego jest ekranizacją powieści Jamesa Pattersona. Wyznaję zasadę: najpierw książka, później ekranizacja. W tym przypadku się nie udało. Niestety ucierpiała na tym książka.
Jane wraz z mamą często odwiedzały sklep u Tiffany'ego. Podczas tych wizyt dziewczynce towarzyszył wymyślony chłopiec o imieniu Michael z którym podczas 9 urodzin musiała się rozstać. Od tamtej chwili mija 20 lat. Jane jest dorosłą kobietą, odnoszącą spore sukcesy zarówno na płaszczyźnie zawodowej jak i prywatnej. Nieoczekiwanie w jej życiu pojawia się Michael na miesiąc przed urodzinami i planowanym ślubem, by pomóc jej zrozumieć co jest dla niej najważniejsze w życiu. Jak kobieta zareaguje na spotkanie z kimś, kto do tej pory istniał tylko w jej głowie? Czy możliwym jest zakochać się w kimś, kto był do niedawna wytworem twojej wyobraźni?
Od razu się przyznam do tego, że to jednak film trzymał i nadal trzyma za serducho mimo upływu lat. Książka wydała mi się zbyt płaska uczuciowo i jakby mało realna. Film jednak spowodował, że potrafiłam na nowo uwierzyć w miłość.
Jednak mimo prostoty jaką niesie za sobą ta historia, jest w niej coś urzekającego. Kto z nas nie chciałby, aby przyjaciel z dzieciństwa, powiernik najskrytszych marzeń i pragnień nagle stał się realny i przypomniał nam o tym, co kiedyś było dla nas ważne, a co na przestrzeni lat zdążyło nam umknąć.
Jeżeli wierzysz w siłę miłości, ta książka jest zdecydowanie dla ciebie. Trudno uwierzyć, że ta opowieść jest realna. Ale może jest wręcz odwrotnie?

Trzy lata temu obejrzałam film pt. Niedziele u Tiffany'ego, który co tu dużo mówić mnie urzekł. W tamtym okresie byłam podatna na romantyczne historie, które kupowały mnie w całości. Dopiero niedawno wracając myślami do tej produkcji, robiąc mały research odkryłam że dzieło Marka Piznarskiego jest ekranizacją powieści Jamesa Pattersona. Wyznaję zasadę: najpierw książka,...

Fabuła książki w moim odczuciu bardzo przelukrowana. Nie jest zła, ale też nie powala na kolana. Pan Patterson zdecydowanie lepiej się odnajduje w kryminałach. :) Trzymając w ręku "Niedziele u Tiffanego" choć wiedziałam, że to literatura obyczajowa/romans miałam w podświadomości jednak nadzieję na zakakujące zwroty akcji jak w innych książkach.

Fabuła książki w moim odczuciu bardzo przelukrowana. Nie jest zła, ale też nie powala na kolana. Pan Patterson zdecydowanie lepiej się odnajduje w kryminałach. :) Trzymając w ręku "Niedziele u Tiffanego" choć wiedziałam, że to literatura obyczajowa/romans miałam w podświadomości jednak nadzieję na zakakujące zwroty akcji jak w innych książkach.

Ledwo dałam radę dobrnąć do końca. Panie Patterson - poważnie? Pan się pod tym podpisał?

Ledwo dałam radę dobrnąć do końca. Panie Patterson - poważnie? Pan się pod tym podpisał?

przewidywalna, kobieca, dobra na odmóżdżenie szybko się czyta, nieszkodliwa, nie dla wszystkich, ma pewien urok mimo że omijam raczej takie książki.

przewidywalna, kobieca, dobra na odmóżdżenie szybko się czyta, nieszkodliwa, nie dla wszystkich, ma pewien urok mimo że omijam raczej takie książki.

Dość fajna, ale niech lepiej Patterson zostanie przy kryminałach. Miejscami mocno banalna, cukierkowa

Dość fajna, ale niech lepiej Patterson zostanie przy kryminałach. Miejscami mocno banalna, cukierkowa

Lubię ckliwe historie. Trudne dzieciństwo, brak miłości ze strony najbliższych. Wyimaginowany towarzysz - na dobre i na złe, ale jak okazuje się, też nie na zawsze. Marzenie o lepszym życiu. Dziewczynka niekochana, z brzydkiego łabędzia wyrasta na piękną, inteligentną kobietę, która swą urodą przyciąga męskie oko. Niemniej, wciąż nie potrafi uwolnić się spod wpływu bogatej matki, która w jej mniemaniu kieruje się dobrem córki, rujnując jej przy tym osobiste życie.

Ona dorasta, zmienia się, choć wciąż żyje w niej ta dziewczynka spragniona miłości, bliskości. Doskonale pamięta swojego przyjaciela. I kto by pomyślał, że po latach na scenę wkroczy głębsze uczucie? Ona i przyjaciel. On wiecznie piękny, jego metryka wieku nie zmieniła się przez ten długi czas, wciąż błyskotliwy, pełen uroku. I jak to bywa w tak i tak już fantastycznej, odrzeczywistnionej historii, młodzi będą musieli zawalczyć o siebie oraz zrozumieć i pokonać barierę świata człowieka oraz Niewidzialnego Opiekuna Dziecka.

Powieść pochłonęłam prędko, z żywym zainteresowaniem, niemniej, kiedy wyczułam już znany schemat tego rodzaju literatury, moja radość ulotniła się, co nie oznacza, że łezka wzruszenia pojawiła się w kąciku mojego oka. Bo tak naprawdę, to nie rzadko, lecz sam koniec powieści jest dla mnie istotny. Bowiem, liczy się dla mnie to, czy epilog ma powiązanie z treścią, jak bardzo jest powiązane ze sobą i czy wszelkie przeciwności i niedogodności losu w życiu fikcyjnego bohatera mają swój wydźwięk w tzw. morale, a dla mnie niesie intymną refleksję..

Cieszę się, że mam swojego Pluszowego Przyjaciela. Zastanawiam się nie raz, co by mi odpowiedział i jak zareagował na moje przemyślenia i humorki, którymi go raczę ;D

Lubię ckliwe historie. Trudne dzieciństwo, brak miłości ze strony najbliższych. Wyimaginowany towarzysz - na dobre i na złe, ale jak okazuje się, też nie na zawsze. Marzenie o lepszym życiu. Dziewczynka niekochana, z brzydkiego łabędzia wyrasta na piękną, inteligentną kobietę, która swą urodą przyciąga męskie oko. Niemniej, wciąż nie potrafi uwolnić się spod wpływu bogatej...

Widzę Patterson - myślę będzie dobrze (taki odruch bezwarunkowy)
Dorwałam gdzieś, bardziej ze wzgedu na autora niż opis książki.
Typowo babskie, słodkie... piękna przyjaźń ewoluująca za pomocą obietnicy w piękną miłość.
Tak, czyta się lekko... zapomina jeszcze lżej...
dość mdławe...

Widzę Patterson - myślę będzie dobrze (taki odruch bezwarunkowy)
Dorwałam gdzieś, bardziej ze wzgedu na autora niż opis książki.
Typowo babskie, słodkie... piękna przyjaźń ewoluująca za pomocą obietnicy w piękną miłość.
Tak, czyta się lekko... zapomina jeszcze lżej...
dość mdławe...

Ciekawa książka z niebanalna fabułą. Autor w interesujący sposób przedstawił główną bohaterkę, która jest bardzo mocno uświadomiona o swoich niedoskonałościach. Podziwiam Jamesa Pattersona za to, że tak idealnie wcielił się w rolę kobiety, i potrafił całą tę historię przedstawić właśnie z jej perspektywy, pisząc w 1 os. l. pojedynczej. Zapewne ułatwiła mu te zadanie współautorka tej książki. Zakończenie jest równie piękne, jak pozostała część książki. Polecam.

Ciekawa książka z niebanalna fabułą. Autor w interesujący sposób przedstawił główną bohaterkę, która jest bardzo mocno uświadomiona o swoich niedoskonałościach. Podziwiam Jamesa Pattersona za to, że tak idealnie wcielił się w rolę kobiety, i potrafił całą tę historię przedstawić właśnie z jej perspektywy, pisząc w 1 os. l. pojedynczej. Zapewne ułatwiła mu te zadanie...

Lekka bajeczka dla współczesnych księżniczek, w zasadzie gdzieś tam poza moim targetem, jednak Patterson pisze tak, że nawet ckliwy romans w jego wykonaniu wychodzi znośnie. Nie było tym razem trupa, nie było psychopaty, był zaś szereg miłosnych uniesień, wzloty i upadki sercowe, kilka suspensów i trudnych relacji (córka - matka). Technicznie rzecz biorąc, książka udana. A że deczko naiwna, no cóż, takie lektury też czasem można przerobić.

Lekka bajeczka dla współczesnych księżniczek, w zasadzie gdzieś tam poza moim targetem, jednak Patterson pisze tak, że nawet ckliwy romans w jego wykonaniu wychodzi znośnie. Nie było tym razem trupa, nie było psychopaty, był zaś szereg miłosnych uniesień, wzloty i upadki sercowe, kilka suspensów i trudnych relacji (córka - matka). Technicznie rzecz biorąc, książka udana. A...

Dziwna trochę, zupełnie nie w stylu Pattersona (zakładam, że większą część pisała Pani umieszczona pod tytułem..). Ciepła, choć momentami chyba przesłodzona. Dobrze się czyta, wciągająca, ale abstrakcyjna i nierzeczwista.

Dziwna trochę, zupełnie nie w stylu Pattersona (zakładam, że większą część pisała Pani umieszczona pod tytułem..). Ciepła, choć momentami chyba przesłodzona. Dobrze się czyta, wciągająca, ale abstrakcyjna i nierzeczwista.