Po 'Klątwę tygrysa' sięgnąć miałam od kilku lat. Chwalona, reklamowana, polecana wchodziła mi w oczy, a ja nie miałam dostępu. Potem z oczu zniknęła i zniknęła też chęć na lekturę, aż przyszedł dzień, w którym natknęłam się na nią w bibliotece.
Takiemu obrotowi spraw nie mogłam się oprzeć.

Nie da się ukryć, że jest to zdecydowanie nastoletnia lektura. Do tej grupy odbiorców kierowana i dla nich pisana i to widać.
Są nastoletnie problemy, są nastoletnie dylematy. Kesley jako osiemnastolatka przeszła sporo, bo i stratę najbliższych, wychowywanie się w rodzinie zastępczej, brak perspektyw, konieczność wcześniejszego pójścia do pracy...To dużo jak na dziewczynę w tak młodym wieku, ale dzięki temu jest samodzielna, myśląca i da się ją łatwo polubić. Lecz nie same zalety w niej tkwią. Bywa po młodzieńczemu głupia i uparta, czym mnie niejednokrotnie zdenerwowała. Logika jej postępowania w stosunku do Rena lekko powala, chociaż patrząc przez pryzmat jej wieku i sytuacji w jakiej się znajdują - ona ma do takiego myślenia prawo.

Jest też inny element który nastolatki bardzo wielbią. Trójkąt miłosny. Dwóch megaturbociachowatych gości, mających na dodatek jednocześnie chęć związać się z bohaterką. No spełnienie małoletnich mokrych snów.
I w zasadzie ja tych panów też bym z łó... znaczy z domu nie wygoniła. Na dodatek kotki lubię, te duże też, więc chętnie.
Są różni, są swoimi przeciwieństwami i mimo, że więcej do czynienia mamy w pierwszym tomie z Renem, tak nie umiałabym już w tej chwili wybrać między nim a Kishanem. Ten drugi ma taki urok pirata łobuza, na który, no cóż, jestem podatna.
A Ren... Kochanek niemal tragiczny, ma w sobie nutkę romantyzmu, melancholii ale i też męskiego uporu i arogancję. Dwa zestawienia charakterologiczne które najbardziej lubię w bohaterach literackich.
I weź tu kobieto uspokój hormony :P

Ale nie o romanse same tu chodzi. Mamy zagadki, mamy zadania rodem z przygód Indiany Jonesa. Są przepowiednie, starodawne klątwy i zaklęcia, i konieczność ich pokonania.
I właśnie tu mam problem. Gdy bohaterowie walczą z zagadkami, gdy szukają daru dla Durgi, gdy coś się dzieje w kwestii przygodowej książka wchodzi sama. Jak w masełko. Ale potem przychodzą chwile gdy naprawdę nie ma się problemów z odłożeniem lektury na bok, a tego to ja nie lubię. Książka jest najlepsza jak mnie chwyta w swoje sidła i trzyma do ostatniej strony.

Drugim zarzutem będzie to jak autorka kończy pierwszy tom. Ech, no nie lubię takich zabiegów, teraz nie zostaje mi nic innego jak wziąć tom 2 ;)
I to jedyny ratunek - mieć całą serię pod ręką jak się już zaczyna czytać. Czekanie mogłoby boleć.

Myślę, że warto sięgnąć po 'Klątwę tygrysa', zwłaszcza gdy się jest w wieku 15- 20 lat. Starszym nie bronię, sama już dawno wyszłam z tej grupy wiekowej, ale warunek jest jeden. Musicie lubić młodzieżówki, bo tu elementów charakterystycznych nie braknie.
A! Jeśli ktoś się obawia podobieństw do 'Zmierzchu' - luzik. Na upartego można coś znaleźć, ale po co się upierać? ;)

Po 'Klątwę tygrysa' sięgnąć miałam od kilku lat. Chwalona, reklamowana, polecana wchodziła mi w oczy, a ja nie miałam dostępu. Potem z oczu zniknęła i zniknęła też chęć na lekturę, aż przyszedł dzień, w którym natknęłam się na nią w bibliotece.
Takiemu obrotowi spraw nie mogłam się oprzeć.

Nie da się ukryć, że jest to zdecydowanie nastoletnia lektura. Do tej grupy...