Ta książka nie jest złą książką. Jest po prostu diametralnie inna od kolejnych pozycji autora. Ja, po "mieście śniących książek" z początku poczułem straszne rozczarowanie, złość, dopiero później zdałem sobie sprawę, że autor dopiero tutaj "raczkował", szlifował warsztat i wprowadzał nas do, niezbyt znanego nawet sobie, świata Camonii. Powieść skierowana jest raczej do młodego czytelnika, przypomina konstrukcyjnie "Alicję w krainie czarów", "Dzienniki gwiazdowe" lub inne powieści typu: co rozdział to inne przygody, postacie, irracjonalne zjawiska i wydarzenia. Niestety, Moers przegiął tu maksymalnie serwując czytelnikom ogromny stek bzdur i idiotyzmów w stylu wchodzenia do ogromnej głowy, pustyni z cukru, i dziur międzywymiarowych. Ma się wrażenie, że autor z braku pomysłu przedłuża podróż (nomen omen donikąd) głównego bohatera pisząc o tym co mu ślina na język przyniesie. Chcecie postać zrobioną z samych nosów? Czemu nie! A może wysłać bohatera do wnętrza mózgu w odciętej głowie olbrzyma? Doskonały pomysł...
Lektura "13 i pół" jest monotonna, przewidywalna i nudna. Może gdybym miał 11-12 lat polubiłbym to kuriozum w mig. Ale, na szczęście, już nie mam.

Plus numer jeden: inteligencja i humor autora, który zbyt rzadko wyziera z pomiędzy banialukowych warstw fabularnych powieści.
Plus numer dwa: miło wspominam życie bohatera w centrum tornada - bardzo dobry rozdział.
Może jednak, w książce Moersa, każdy znajdzie jakiś niewielki element dla siebie?

Kto wie?

Ta książka nie jest złą książką. Jest po prostu diametralnie inna od kolejnych pozycji autora. Ja, po "mieście śniących książek" z początku poczułem straszne rozczarowanie, złość, dopiero później zdałem sobie sprawę, że autor dopiero tutaj "raczkował", szlifował warsztat i wprowadzał nas do, niezbyt znanego nawet sobie, świata Camonii. Powieść skierowana jest raczej do...