Rzadko zdarza mi się przerwanie jakieś powieści w jej trakcie. Zawsze staram się czytać do końca, nawet jeśli nie sprawia mi to radości, a lektura nie przypada mi do gustu. Z Falą Terroru trochę się bujałem, ale ostatecznie udało mi się zakończyć drugi tom serii Wampiraci. Jak więc ta powieść wypada w moich oczach? Czy Wampiraci zyskali moją aprobatę? Czy rozstanę się z nimi po tym tomie?

" Twoim przeznaczeniem nie jest podążać za kimś, ale przewodzić. "

Akcja Fali Terroru dzieje się parę miesięcy po wydarzeniach z pierwszej części. Przyznam się szczerze, że Demony Oceanu wywarło na mnie bardzo pozytywne wrażenie, a pomysł by połączyć piratów i wampirów w jedno był strzałem w dziesiątkę. Autor funduje nam ciężkie przeżycia już na samym początku lektury, a kolejne zdarzenia popychają fabułę do przodu. Wszystko zlewa się w wyjątkowo ciekawą całość, ale muszę przyznać iż niezmiernie ciężko czytało mi się ten tom. Wszak moje serce od samego początku skradł statek Wampiratów oraz jego załoga, to czekałem tylko na moment aż Grace znów na niego zawita. Bo wróci, prawda?
Nigdy nie rozumiałem faktu, że ludzie nie rozumieją fenomenu bliźniaków, to logiczne, że takie dzieci się troszczą o siebie nawzajem. Tempest'owie są tego świetnym przykładem. Connor za Grace, Grace za Connor'a. Oboje się wspierają i choć czasami nie rozumieją działań tej drugiej osoby, to zawsze sobie pomagają i trwają przy sobie. To coś wspaniałego.
Choć życie na pirackim statku przypada do gustu dla Connora, to za namową siostry postanawia spróbować czegoś nowego. Okropnie śmieszył mnie fakt istnienia Akademii Piractwa. Bo jak szkoła ma nauczyć kogoś bycia piratem? Było to dla mnie zaskoczenie, ale przyznam się, że autor miał na to pomysł i dosyć dobrze go zrealizował. Mimo wszystko czekałem na powrót Grace do Lorcana, a spotkania z częścią załogi tylko podsycały mój apetyt. Intryga Cheng Li od początku była skazana na porażkę, więc nie było dla mnie zaskoczeniem gdy prawda wyszła na jaw. Ogromnie ucieszył mnie fakt, że Tempest udało się powrócić na Nokturn i przygoda z wampiratami zaczęła się na nowo. Czekałem na to całą książkę, ale gdy to się już stało to skończyła się powieść, a ja z wielką chęcią sięgnąłem po kolejną część.

" - Miałaś rację - powiedział do niej. - Każde z nas musi podążać własną drogą. Przykro mi, że wcześniej tego nie rozumiałem. Przepraszam, że usiłowałem cię powstrzymać. Więcej tego nie zrobię. "

Fala Terroru to druga część z cyklu Wampiraci i choć pierwszy tom całkowicie skradł moje serce tak przy tej powieści nudziłem się cholernie. Oczekiwałem aż Grace znów odnajdzie wampiratów i dołączy do załogi. Niemniej jednak pozostałe wątki są prowadzone dosyć ciekawie. Fabuła toczy się do przodu, gdzieniegdzie można się znudzić, ale ostatecznie da się przejść przez tą książkę. Oprócz kilku zastrzeżeń ta powieść wypada dosyć dobrze i choć jest kierowana docelowo do dzieci i młodzieży to polecam ją każdemu kto lubi wampiry, piratów oraz morskie życie!
Jest to ciekawa lektura, ale okropnie mi się dłużyła i wiele razy chciałem przerwać jej czytanie, ale gdy obecnie czytam trzeci tom tej sagi to uważam, że warto było się przemęczyć gdyż potem jest już tylko lepiej.

RECENZJA NA MOIM BLOGU: http://mlwdragon.blogspot.com/2017/02/49-books-fala-terroru-justin-somper.html

Rzadko zdarza mi się przerwanie jakieś powieści w jej trakcie. Zawsze staram się czytać do końca, nawet jeśli nie sprawia mi to radości, a lektura nie przypada mi do gustu. Z Falą Terroru trochę się bujałem, ale ostatecznie udało mi się zakończyć drugi tom serii Wampiraci. Jak więc ta powieść wypada w moich oczach? Czy Wampiraci zyskali moją aprobatę? Czy rozstanę się z...