Na początku książki autor wspomina wydarzenia z poprzedniej części, moim zdaniem trochę zbyt szczegółowo. Rozumiem, że zdarzają się osoby, które mogą natrafić na drugą część i od niej zacząć czytać, więc takie wyjaśnienia się im przydają. Jednak dla osoby, która przeczytała pierwszą część i zna te wydarzenia jest to po prostu nudne. Sama momentami przejeżdżałam wzrokiem po tekście, by ominąć te retrospekcje. Mimo takiego początku, książka z każdą stroną nabiera tempa. Muszę przyznać, że zakończenia niektórych wątków bardzo mnie zaskoczyły. Najbardziej chyba ten związany z Connorem i jego pobytem w Akademii Piractwa.
Wraz z drugą częścią serii, zmieniamy również otoczenie. Bo choć bliźniaki nadal są związane ze statkami piratów i wampiratów, to główna akcja rozgrywa się na terenach (wspomnianej wcześniej) Akademii. Autor także nie poprzestał na poznanych w pierwszej części bohaterach. Przedstawia nam nowych, których charakter i intencje poznajemy dopiero pod sam koniec książki. (W końcu nie wszystko złoto, co się świeci.) Jest to naprawdę fajnym urozmaiceniem.
W tej części możemy również dokładniej poznać dwójkę naszych głównych bohaterów. Ich charakter, marzenia, emocjonalność oraz opinie i cele, które niestety są bardzo rozbieżne. Myślę, że w ten sposób, czytelnik opowiedział się po jednej ze stron i ‘wybrał swojego bliźniaka’.
Tym razem na wewnętrznej części okładki książki znajdziemy ilustracje kapitana wampiratów i kapitana Diabla. A lekki styl Sompera nadal wciąga, choć na początku książka troszkę zwalnia tępa. Mimo to, nadal uważam, że to jedna z lepszych serii młodzieżowych/dziecięcych, jakie miałam okazję czytać.

Na początku książki autor wspomina wydarzenia z poprzedniej części, moim zdaniem trochę zbyt szczegółowo. Rozumiem, że zdarzają się osoby, które mogą natrafić na drugą część i od niej zacząć czytać, więc takie wyjaśnienia się im przydają. Jednak dla osoby, która przeczytała pierwszą część i zna te wydarzenia jest to po prostu nudne. Sama momentami przejeżdżałam wzrokiem po...

Nie umiem zabrać się za recenzję tej książki. Mam wrażenie, że ten konkretny tom zawsze sprawiał mi problem. I naprawdę żałuję, że o tej serii nigdy nie było głośno, a ja nie zakupiłam fizycznych kopii książki, co by móc je macać co jakiś czas i wracać do ulubionych fragmentów.

Fala terroru tak naprawdę jest książką przechodnią. Taki przejściem pomiędzy tym, co się wydarzyło w pierwszym tomie, kiedy bliźnięta rozdzielone przez sztorm znalazły się w dwóch zupełnie różnych światach i teraz, choć są już razem, znajdują się na neutralnym gruncie. Ta część pozwala zarówno nam, jak i im poukładać sobie w głowie wszystkie wiadomości i dać się zaprowadzić sercu. Bo tak naprawdę musimy zdecydować, którą drogę wybieramy - czy idziemy wraz z Grace do świata Wampiratów, czy towarzyszymy Connorowi na Diablu, czy wręcz przeciwnie - pozostajemy na neutralnym gruncie i wstępujemy do Akademii Piratów.

Mam wrażenie, że sam autor nie był w tym momencie pewien, w jaki sposób potoczą się losy bliźniąt, ale ostatecznie podążamy za głosem własnych serc, a przy okazji obserwujemy, jak ewoluuje relacja Grace i Connora, którzy choć bardzo młodzi, muszą dość szybko dorosnąć i zdecydować o reszcie swojego życia.

Pomijając kwestię bliźniąt, dużą część czasu otrzymał Sidorio - zbuntowany wampirat, który miał dość rządów Kapitana i postanowił wzniecić bunt. Nie jestem fanem jego postaci, nie wiem, nigdy go nie lubiłam, choć zdecydowanie jest ciekawy i wart uwagi. Czekam, jak rozwinie się jego wątek, bo zakończenie tomu dało czadu.

Przez tą książkę się płynie! Nie zauważasz upływu stron, ani upływu czasu i nawet sen przestaje być ważny, bo koniecznie musisz ją dokończyć. Dla mnie to jedna z ulubionych serii, do której wracałam już kilka razy, choć nigdy nie udało mi się skończyć całej. Nawet teraz, po wielu latach wracam z ogromna przyjemnością, witając się ze starymi znajomymi.

Nie umiem zabrać się za recenzję tej książki. Mam wrażenie, że ten konkretny tom zawsze sprawiał mi problem. I naprawdę żałuję, że o tej serii nigdy nie było głośno, a ja nie zakupiłam fizycznych kopii książki, co by móc je macać co jakiś czas i wracać do ulubionych fragmentów.

Fala terroru tak naprawdę jest książką przechodnią. Taki przejściem pomiędzy tym, co się...

Wydaje mi się, że akcja w tej części trochę zwolniła. Connor i Grace mają możliwość spędzenia tygodnia czasu w Akademii Piratów. Odnoszę wrażenie, że tutaj autor skupił się przede wszystkim na Connorze, poznajemy bliżej jego naturę. Ciekawy i naprawdę mrożący krew w żyłach wątek z Sidoriem. Ostatnie zdarzenia w tej powieści, zapowiadają rozwinięcie wątku wampiratów. Bardzo polecam tę serię.

Wydaje mi się, że akcja w tej części trochę zwolniła. Connor i Grace mają możliwość spędzenia tygodnia czasu w Akademii Piratów. Odnoszę wrażenie, że tutaj autor skupił się przede wszystkim na Connorze, poznajemy bliżej jego naturę. Ciekawy i naprawdę mrożący krew w żyłach wątek z Sidoriem. Ostatnie zdarzenia w tej powieści, zapowiadają rozwinięcie wątku wampiratów. Bardzo...

Coś mi w tej części nie pasowało i jak miałam sto stron do końca musiałam zrobić przerwę. Za dużo złych rzeczy się przytrafiało bliźniakom. Wiem, że nie może być łatwo i prosto, ale troszkę za dużo. A za mało Wampiratów. Bardzo za mało, czekałam z utęsknieniem. Wiele tajemnic, mam wiele podejrzeń. Oby jakoś sztbko się wyjaśniło, a nie w szóstym tomie. Po trzeci tom sięgnę niebawem, bo końcówka jednak mnie wciągnęła i dobrze się czytało. Jak poprzednio zachęca do kontynuowania przygody z Piratami wszelkiej maści :)

Coś mi w tej części nie pasowało i jak miałam sto stron do końca musiałam zrobić przerwę. Za dużo złych rzeczy się przytrafiało bliźniakom. Wiem, że nie może być łatwo i prosto, ale troszkę za dużo. A za mało Wampiratów. Bardzo za mało, czekałam z utęsknieniem. Wiele tajemnic, mam wiele podejrzeń. Oby jakoś sztbko się wyjaśniło, a nie w szóstym tomie. Po trzeci tom sięgnę...

Fala Terroru jest bardziej dojrzała od Demonów Oceanu pod względem fabularnym, a i odczuwalny klimat stał się mroczniejszy. Zdecydowanie bardziej obszerna poprzez wprowadzenie wielu nowych miejsc, twarzy i wplecenie ich wątków pomiędzy życie piratów, wampirów i co najważniejsze - w życie Grace i Connora Tempestów. Czytelnik dostaje odpowiedzi na pytania, które zradzały się przez wiele nie wyjaśnionych tajemnic, a to przez to, że coraz więcej elementów zagadek staje się widoczna oraz coraz bardziej składa się w całość. Świat wykreowany przez Justina Sompera przekształca się w obraz coraz czytelniejszy dla odbiorcy, a przez to bardziej wyraźny i zrozumiały. Drugi tom cyklu jest zdecydowanie bardziej nasycony treścią od poprzednika. Mam wrażenie, że cała saga dorasta i dojrzewa - bardzo podobnie jak robił to "Harry Potter", gdzie Kamień Filozoficzny był delikatnym wprowadzeniem w świat pełny ciemności i walki z prawdziwie zagrażającym złem.

Fala Terroru jest bardziej dojrzała od Demonów Oceanu pod względem fabularnym, a i odczuwalny klimat stał się mroczniejszy. Zdecydowanie bardziej obszerna poprzez wprowadzenie wielu nowych miejsc, twarzy i wplecenie ich wątków pomiędzy życie piratów, wampirów i co najważniejsze - w życie Grace i Connora Tempestów. Czytelnik dostaje odpowiedzi na pytania, które zradzały się...

Rzadko zdarza mi się przerwanie jakieś powieści w jej trakcie. Zawsze staram się czytać do końca, nawet jeśli nie sprawia mi to radości, a lektura nie przypada mi do gustu. Z Falą Terroru trochę się bujałem, ale ostatecznie udało mi się zakończyć drugi tom serii Wampiraci. Jak więc ta powieść wypada w moich oczach? Czy Wampiraci zyskali moją aprobatę? Czy rozstanę się z nimi po tym tomie?

" Twoim przeznaczeniem nie jest podążać za kimś, ale przewodzić. "

Akcja Fali Terroru dzieje się parę miesięcy po wydarzeniach z pierwszej części. Przyznam się szczerze, że Demony Oceanu wywarło na mnie bardzo pozytywne wrażenie, a pomysł by połączyć piratów i wampirów w jedno był strzałem w dziesiątkę. Autor funduje nam ciężkie przeżycia już na samym początku lektury, a kolejne zdarzenia popychają fabułę do przodu. Wszystko zlewa się w wyjątkowo ciekawą całość, ale muszę przyznać iż niezmiernie ciężko czytało mi się ten tom. Wszak moje serce od samego początku skradł statek Wampiratów oraz jego załoga, to czekałem tylko na moment aż Grace znów na niego zawita. Bo wróci, prawda?
Nigdy nie rozumiałem faktu, że ludzie nie rozumieją fenomenu bliźniaków, to logiczne, że takie dzieci się troszczą o siebie nawzajem. Tempest'owie są tego świetnym przykładem. Connor za Grace, Grace za Connor'a. Oboje się wspierają i choć czasami nie rozumieją działań tej drugiej osoby, to zawsze sobie pomagają i trwają przy sobie. To coś wspaniałego.
Choć życie na pirackim statku przypada do gustu dla Connora, to za namową siostry postanawia spróbować czegoś nowego. Okropnie śmieszył mnie fakt istnienia Akademii Piractwa. Bo jak szkoła ma nauczyć kogoś bycia piratem? Było to dla mnie zaskoczenie, ale przyznam się, że autor miał na to pomysł i dosyć dobrze go zrealizował. Mimo wszystko czekałem na powrót Grace do Lorcana, a spotkania z częścią załogi tylko podsycały mój apetyt. Intryga Cheng Li od początku była skazana na porażkę, więc nie było dla mnie zaskoczeniem gdy prawda wyszła na jaw. Ogromnie ucieszył mnie fakt, że Tempest udało się powrócić na Nokturn i przygoda z wampiratami zaczęła się na nowo. Czekałem na to całą książkę, ale gdy to się już stało to skończyła się powieść, a ja z wielką chęcią sięgnąłem po kolejną część.

" - Miałaś rację - powiedział do niej. - Każde z nas musi podążać własną drogą. Przykro mi, że wcześniej tego nie rozumiałem. Przepraszam, że usiłowałem cię powstrzymać. Więcej tego nie zrobię. "

Fala Terroru to druga część z cyklu Wampiraci i choć pierwszy tom całkowicie skradł moje serce tak przy tej powieści nudziłem się cholernie. Oczekiwałem aż Grace znów odnajdzie wampiratów i dołączy do załogi. Niemniej jednak pozostałe wątki są prowadzone dosyć ciekawie. Fabuła toczy się do przodu, gdzieniegdzie można się znudzić, ale ostatecznie da się przejść przez tą książkę. Oprócz kilku zastrzeżeń ta powieść wypada dosyć dobrze i choć jest kierowana docelowo do dzieci i młodzieży to polecam ją każdemu kto lubi wampiry, piratów oraz morskie życie!
Jest to ciekawa lektura, ale okropnie mi się dłużyła i wiele razy chciałem przerwać jej czytanie, ale gdy obecnie czytam trzeci tom tej sagi to uważam, że warto było się przemęczyć gdyż potem jest już tylko lepiej.

RECENZJA NA MOIM BLOGU: http://mlwdragon.blogspot.com/2017/02/49-books-fala-terroru-justin-somper.html

Rzadko zdarza mi się przerwanie jakieś powieści w jej trakcie. Zawsze staram się czytać do końca, nawet jeśli nie sprawia mi to radości, a lektura nie przypada mi do gustu. Z Falą Terroru trochę się bujałem, ale ostatecznie udało mi się zakończyć drugi tom serii Wampiraci. Jak więc ta powieść wypada w moich oczach? Czy Wampiraci zyskali moją aprobatę? Czy rozstanę się z...

Druga część przygód bliźniaków rzuconych na głęboką wodę. Tym razem czytelnik zaznajomiony już jest z uniwersum piratów. Akcja jest wartka, choć tytułowym wampiratom poświęcone jest, moim zdaniem, o wiele za mało uwagi. Główni bohaterowie, tym razem nierozdzieleni, przeżywają przygody na statku pirackim Diablo oraz w Akademii Piractwa. Czeka ich tam wiele zaskakujących sytuacji, które zmuszą dwójkę do przemyślenia i przewartościowania swojego życia. Książkę czyta się bardzo dobrze, akcja płynnie przechodzi od wydarzenia do wydarzenia, zakończenie mistrzowskie - aż chce się sięgnąć po kolejną część.

Druga część przygód bliźniaków rzuconych na głęboką wodę. Tym razem czytelnik zaznajomiony już jest z uniwersum piratów. Akcja jest wartka, choć tytułowym wampiratom poświęcone jest, moim zdaniem, o wiele za mało uwagi. Główni bohaterowie, tym razem nierozdzieleni, przeżywają przygody na statku pirackim Diablo oraz w Akademii Piractwa. Czeka ich tam wiele zaskakujących...

Druga część przygód rodzeństwa Tempest nadal utrzymuje bardzo dobry poziom. Książka ta nie jest tylko przygodową, nic nie wnoszącą opowiastką, ale historią o ludzkich decyzjach, rozterkach, sile przyjaźni i cierpieniu. Dodatkowy plus dla autora za wciągającą fabułę i niebanalnych bohaterów. W tej książce nic nie jest do końca białe lub czarne, ludzie na pozór porządni mogą okazać się bezwzględni w osiąganiu wyznaczanych celów. Polecam gorąca czytelnikom w każdym wieku !

Druga część przygód rodzeństwa Tempest nadal utrzymuje bardzo dobry poziom. Książka ta nie jest tylko przygodową, nic nie wnoszącą opowiastką, ale historią o ludzkich decyzjach, rozterkach, sile przyjaźni i cierpieniu. Dodatkowy plus dla autora za wciągającą fabułę i niebanalnych bohaterów. W tej książce nic nie jest do końca białe lub czarne, ludzie na pozór porządni mogą...

Książka bardzo ciekawa. Bardzo wciąga i da się ją przeczytać w około 3-4 goodziny.

Książka bardzo ciekawa. Bardzo wciąga i da się ją przeczytać w około 3-4 goodziny.

Ciekawa, lekka książka, szybko się czyta, może akcja wciągnęła mnie lekko mniej niż w pierwszej części jednak, mimo to moje potrzeby zostały zaspokojone. Nie jest to książka jaka ambitna ale bardzo fajna do poczytania. Polecam

Ciekawa, lekka książka, szybko się czyta, może akcja wciągnęła mnie lekko mniej niż w pierwszej części jednak, mimo to moje potrzeby zostały zaspokojone. Nie jest to książka jaka ambitna ale bardzo fajna do poczytania. Polecam