Heroic fantasy to gatunek, który mnie osobiście raczej nigdy się nie znudzi. Oczywiste jest, że książka tego typu powinna coś sobą prezentować. Generalnie wiadomo czego można się spodziewać: krwawych bojów, klasycznej drużyny chwatów oraz wielkiego i niebezpiecznego zadania. „Martwe jezioro” jest właśnie takim typem powieści.
Pierwszy raz sięgnąłem po dzieło pana Mortki, choć kilkakrotnie trzymałem w dłoniach jego wcześniejsze książki. Pamiętam, że wydawcą jego twórczości była „Runa”, stąd zdziwiłem się gdy zobaczyłem jego nazwisko w „Fabryce Słów”, chyba najprężniej rozwijającym się wydawnictwie książek fantasy w naszym kraju. Bardzo chciałem poznać jego styl i zdecydowałem się zacząć od „Martwego jeziora”. Nie żałuję. Jest to naprawdę dobra powieść, choć nie równa.
Fabuła. Tu jest naprawdę ok, tylko uważam, że autor poruszał za dużo wątków i trochę się w tym gubił. Jednak w kolejnej części może się poprawi. Osobiście bardzo mi się spodobał wątek z klątwami narzuconymi na istniejące w owym świecie narody. Tylko też nie mogę się oprzeć wrażeniu, że można było to wykorzystać lepiej. Cała historia rozwija się płynnie, jednakże równie przewidywalnie. Nie można powiedzieć, żeby sytuację zaskakiwały czytelnika, co jednak nie wpływa bardzo na jakość przekazu. Zwłaszcza zakończenie oceniam wysoko. Co do języka autora, bo to, zwłaszcza w przypadku polskich twórców , uważam za bardzo istotne, jest on naprawdę przystępny. Wydaję mnie się jednak, iż autor nie zachował równowagi, owego złotego środka pomiędzy typowo klasycznym stylem a takim na wskroś współczesnym. Nie ma tu drażniącego patosu, ale momentami jest trochę zbyt luźno. Przekleństwa mi nie przeszkadzają oczywiście, ale odniosłem wrażenie, iż są one nadużywane w zupełnie nie potrzebnych sytuacjach. Co do humoru, tak sobie, niezłe są jedynie uszczypliwości rzucane przez kruka.
Bohaterowie. Tu jest klasyka gatunku, oczywiście z drobnymi różnicami. Całej powstałej drużyny nie będę opisywać, zaznaczę jednak, iż każda postać stworzona jest przemyślanie, jednakże brakuje mi trochę głębszego wglądu w poszczególne historię. Ale powieść jest dość krótka i może w kontynuacji więcej się o bohaterach dowiemy. Mam taką nadzieję.
Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Właściwie nie ma wątków, które by nużyły czytelnika, co najwyżej mogą go zaskoczyć pewne nie do końca zrozumiałe rozwiązanie niektórych kwestii (np. SPOILER opuszczenie przez bohaterów Tumu). Podsumowując. „Martwe jezioro” to dobrze napisana książka z gatunku heroic fantasy. I raczej polecam ją głównie fanom gatunku. Mnie do gustu przypadła i z pewnością przeczytam drugi tom tej historii, mając nawet po cichu nadzieję że będzie coś więcej, bo materiał jest zacny. I to na co najmniej kilka tomów.

Heroic fantasy to gatunek, który mnie osobiście raczej nigdy się nie znudzi. Oczywiste jest, że książka tego typu powinna coś sobą prezentować. Generalnie wiadomo czego można się spodziewać: krwawych bojów, klasycznej drużyny chwatów oraz wielkiego i niebezpiecznego zadania. „Martwe jezioro” jest właśnie takim typem powieści.
Pierwszy raz sięgnąłem po dzieło pana Mortki,...