To nie jest typowa bajka dla dzieci ani mimo wskazań powieść dla młodzieży, i wcale nie chodzi o to, że chciałbym się w niej czegoś więcej doszukiwać, tak po prostu jest. To bowiem całkiem udana filozoficzna przypowieść z ciekawym wątkiem fantastyczno-horrorowo-trilerowym. Na pewno jest to książka o dzieciach, gdyż to one są głównymi bohaterami, choć gdzie w tle mamy i dorosłych (w sposób szczególny Babkę, ale i innych), ale jest to opowieść o tym, jak dzieci które znalazły się w niesamowicie trudnej sytuacji, musiały bardzo szybko stać się dorosłymi i niejako w pewnym momencie zastąpić dorosłych, którzy otumanieni przez siły tkwiące w młynie stali się bezwolnymi maszynami wykonującymi mechaniczne czynności na rozkaz młyna. A wszystko to na tle tak naprawdę ważnej myśli, istotnego przesłania o umiejętności bycia razem i stawianiu czoła przeciwnościom z poczuciem troski i odpowiedzialności o i za innych, a nie myślenia tylko o sobie, jak również uczenia się i doceniania słabszych, nie zawsze może tak silnych jak my, często innych od nas. To książka o przyjaźni ale i o tolerancji, to książka o odwadze ale i o szacunku i zrozumieniu, że nie można oceniać kogoś tylko po zewnętrznej okładce i bez wglądu w to, kim jest w środku. Dziwne wydarzenia, które stają się udziałem bohaterów mimo, że swymi rozmiarami przekraczają ich możliwości poznawcze, jak również i nie dają im szans na pełne zrozumienie sytuacji, w której się znaleźli, wymagają od nich postaw i zachowań specyficznych dla dorosłych. Są dla nich lekcja jak mają się zachowywać w tym świecie. Worteks – tajemniczy wir, który wciąga i przyciąga, to metafora wielu destrukcyjnych zachowań w nas, które nas niszczą i ogołacają z tego, co mamy w sobie najcenniejszego, z miłości z ciepła, z poświecenia, bo żyjemy w egoistycznym świecie i troska o drugiego człowieka schodzi na plan dalszy. A przecież czasem niewiele trzeba, przełamania schematów i stereotypów, otwarcia się na nieznane i tajemnicę, czyli tak naprawdę przyjęcia człowieka w całym bogactwie tego, czego choć nie zawsze może rozumiemy, ale co jest istotą człowieczeństwa. To również zachęta do tego, by wstrzymać się z ocenami, bo są krzywdzące, zwłaszcza, jak osoby których nawet nie podejrzewalibyśmy, że mogą być takimi dzielnymi, dają nam taki przykład. Jest w tym również fascynacja powrotem do już utraconych wartości, rezygnacja z nowinek i współczesnych technologii na korzyść tego, co przez wieki było sprawdzone a co bezcenne: powrotu do świata wyobraźni budowanego przez czytane książki a nie gotowe obrazy, powrót do natury, która jak niespożyta siła przyciąga i zachwyca, to zgoda na pójście do świata, w którym wszystko jest po prostu proste, naturalne i normalne, ludzkie. Gdzieś po drodze zatraciliśmy się, Czarny Młyn nas ostrzega, i choć ponosimy ofiarę tego powrotu, to nie jest to ofiara bezsensowna lecz najlepsza z możliwych, i taka, która nas ma zmienić, zmienić na lepsze. Nawet jeśli tego nie rozumiemy, to tak jest.

To nie jest typowa bajka dla dzieci ani mimo wskazań powieść dla młodzieży, i wcale nie chodzi o to, że chciałbym się w niej czegoś więcej doszukiwać, tak po prostu jest. To bowiem całkiem udana filozoficzna przypowieść z ciekawym wątkiem fantastyczno-horrorowo-trilerowym. Na pewno jest to książka o dzieciach, gdyż to one są głównymi bohaterami, choć gdzie w tle mamy i...