Piąta część serii „Nieśmiertelni” przeminęła w podobnym klimacie, co poprzednie. Pierwsze sto stron przeczytałam raczej z bólem, ponieważ nie potrafiłam się dostatecznie wbić w fabułę i byłam odrobinę niezadowolona z obrotu spraw. Na dobre znikł Romano, który był fantastycznym czarnym charakterem, a jego śmierć przyczyniła się do znacznego upadku Haven - dawnej najlepszej przyjaciółki Ever.

Nić wrogości między obiema nieśmiertelnymi naprawdę mnie zasmuciła, ponieważ Haven miała duży potencjał właśnie na pozostanie charakterną, zwyczajną dziewczyną z wieloma kompleksami. Niestety wysłanie jej ukochanego do Shadowlandu przez Jude'a skutkowało w porażające rzeczy. Ever zaczęła trenować, aby nie dać się zaskoczyć Haven. I właściwie strach przed gotycką pięknością dominuje w większej części „Nocnej gwiazdy”.

Poza tym jest jeszcze Damen, który zawsze wydawał mi się bardzo odległą, nienamacalną, kiepsko skonstruowaną postacią. Jest on i jego mroczny sekret (choć właściwie były to widły z igły)... i jeszcze Jude. Tego bohatera darzę sympatią, ale jest w nim też coś irytującego. Może to wieczne oczekiwanie na Ever, choć dziewczyna od samego początku zawsze wybierała Damena?

Rozterki miłosne jednak zasługują na plus, bo zdecydowanie dodały książce pikantnego smaczku. W połowie powieści zaczęłam pochłaniać kartki. Czułam gdzieś w sercu, że znów wszystko się skończy happy endem, i choć się nie myliłam, to piąta część wreszcie mnie zainteresowała. Między rozdziałami przewijała się również Sabine, ciotka Ever, zawsze zagniewana i wszczynająca kłótnie. To sprawiło, że ciekawa sylwetka uległa znacznemu "spłaszczeniu", a szkoda, ponieważ ją lubiłam.

Pojawia się także tajemnica Summerlandu, doskonała zapowiedź do szóstej części cyklu i mająca najpewniej związek ze złymi nieśmiertelnymi. Okazuje się bowiem, że w Summerlandzie, utopijnej krainie, rozwija się zły, ciemny zakątek, w którym króluje martwota. Po kolejną część na pewno wkrótce sięgnę, jestem ogromnie ciekawa, jak potoczą się dalsze losy Ever i Damena.

Piąta część serii „Nieśmiertelni” przeminęła w podobnym klimacie, co poprzednie. Pierwsze sto stron przeczytałam raczej z bólem, ponieważ nie potrafiłam się dostatecznie wbić w fabułę i byłam odrobinę niezadowolona z obrotu spraw. Na dobre znikł Romano, który był fantastycznym czarnym charakterem, a jego śmierć przyczyniła się do znacznego upadku Haven - dawnej najlepszej...