Filmu nie oglądałam, więc nie miałam porównania i kompletnie nie wiedziałam czego się po tej książce spodziewać.
Z tego też powodu, gdy w trakcie czytania trzech pierwszych stron uświadomiłam sobie, że ta powieść to tzw. literatura młodzieżowa, na którą w większości przypadków mam alergię spowodowaną bezbrzeżną wręcz głupotą i naiwnością, jaką często serwują nam autorzy takowych dzieł, a na domiar złego główny bohater to czternastolatek obdarzony magicznymi, niesamowitymi, super-hiper-czadowymi umiejętnościami, spodziewałam się ciężkiej przeprawy i zwyczajnej straty czasu.

Dlatego muszę przyznać, że jestem pozytywnie zaskoczona. Choć nie jest to literatura wysokich lotów i nie zawiera w sobie niczego specjalne odkrywczego, to czyta się ją bardzo szybko i, o dziwo, przyjemnie. Jest co prawda parę nie do końca logicznych poczynań bohaterów i zbiegów okoliczności wprowadzonych przez autora, żeby móc dalej pociągnąć wątek, ale można na to przymknąć oko. Wciągająca fabuła, choć wydarzenia dotyczące inwazji Mogadorczyków na Lorien mogłyby być nieco szczegółowiej opisane. Akcja żwawa, zwłaszcza pod koniec dużo się dzieje. Nawet obowiązkowy w takich książkach wątek miłosny tutaj wyjątkowo nie irytował.
Jednak do s-f to bym tego nie zaliczyła, prędzej fantasy z elementami romansu. Jak dla mnie to co prawda mało ambitny, ale przyjemny umilacz czasu i nie żałuję, że nie poddałam się po pierwszych stronach.

Filmu nie oglądałam, więc nie miałam porównania i kompletnie nie wiedziałam czego się po tej książce spodziewać.
Z tego też powodu, gdy w trakcie czytania trzech pierwszych stron uświadomiłam sobie, że ta powieść to tzw. literatura młodzieżowa, na którą w większości przypadków mam alergię spowodowaną bezbrzeżną wręcz głupotą i naiwnością, jaką często serwują nam autorzy...