"- To koniec gry, przyjacielu."

GONE. Jedna z najlepszych serii jakie kiedykolwiek w życiu czytałam i tak pozostanie już na zawsze. Poznałam ją w 2011 roku widząc za każdym razem w bibliotece, lecz nigdy nie natrafiając na pierwszy tom. Aż któregoś jesiennego dnia, z przyzwyczajenia przejechałam spojrzeniem po tej serii i ze zdziwieniem popatrzyłam jeszcze raz - oto była, "Faza pierwsza: Niepokój", która stała na półce i czekała na mnie.
A teraz minęło parę lat, a ja w końcu poczułam, że nadszedł właściwy czas, aby poznać zakończenie ETAP-u.

"- Nie wyjdziemy stąd żywi, prawda?(...)
- Nie, kochanie."

Nie potrafię wyrazić tego, co czułam czytając ostatni tom. Było tyle emocji, tak wiele. Od radości, nadziei, determinacji poprzez niepokój i przerażenie do rozpaczy oraz żalu. Brutalne zachowania i okropne rany, głód, ciągły chaos, nieudane walki pełne bólu i zawodu. I bariera, której przeźroczystość tylko przeszkadza i wprowadza zamęt w ETAP-ie, w którego środku jest spragnione rzezi i władzy na świecie gaiaphage.

"Żyj.
Nie mogę wyjść stąd bez ciebie."

Bohaterzy zaskakiwali czasem swym zachowaniem, rozśmieszali, imponowali mi swoją dojrzałością, niezwykłą odwagą i wielką siłą - tą fizyczną jak i psychiczną. Przez te sześć tomów poznałam ich bardzo dobrze, z tego powodu strasznie się bałam o nich, gdy przydarzało im się coś złego, gdy wszystko się waliło i paliło.
Opłakiwałam po kolei każdego, kto nie dożył końca ETAP-u, wielkich bohaterów, którzy zginęli w 'blasku chwały' jak i tych, którzy umarli po cichu. Bo było wiele smutku i boleści, lecz i wielkiej dumy z powodu heroizmu i waleczności do samego końca, również i u ocalałych.

"Pożar? Chciało się jej śmiać. Phi, czemu nie? W końcu jesteśmy w ETAP-ie."

"GONE" to naprawdę niezła jazda. Uczy wielu pożytecznych rzeczy, pokazuje przerażające chwile, z którymi bohaterzy muszą się zmierzyć czy tego chcą czy nie. Wystawia ich oraz czytelnika na wiele prób oraz na granice wytrzymałości. To brutalna i bezlitosna seria, która ukazuje najmroczniejsze zakątki ludzkiej natury i karze patrzeć na wszelkie okropieństwa z szeroko otwartymi oczami.
Chyba pierwszy raz w życiu mam takiego kaca książkowego. Jestem strasznie otępiała i zobojętniała. Tak strasznie mi przykro, że to już koniec. Ale zakończenie wyszło dobrze panu Grantowi. Jestem w miarę ukontentowana. 10/10.

"Możecie już opuścić ETAP."

"- To koniec gry, przyjacielu."

GONE. Jedna z najlepszych serii jakie kiedykolwiek w życiu czytałam i tak pozostanie już na zawsze. Poznałam ją w 2011 roku widząc za każdym razem w bibliotece, lecz nigdy nie natrafiając na pierwszy tom. Aż któregoś jesiennego dnia, z przyzwyczajenia przejechałam spojrzeniem po tej serii i ze zdziwieniem popatrzyłam jeszcze raz - oto była,...