Pierwsza książka, która wywołała u mnie tak wielkie wzruszenie. Nie potrafię obrać w słowa tego, co w niej zobaczyłam. Czy to było straszne? przerażające? a może piękne? ciepłe? i cudowne? Książka dość zróżnicowana. Występuje w niej wiele emocji. Od radości do smutku. Od śmiechu po łzy. Od miłości do nienawiści. Moment śmierci jest tak dogłębnie przekazany, że człowiek aż się zanosi od płaczu. Czytałam wiele książek o II wojnie światowej napisanej przez ludni w niej uczestniczących i muszę przyznać, że nikt nie zrobił tego tak jak Markus Zusak. Może być to trochę dziwnie, ale tak właśnie jest. To tak jakby autor przeniósł się w czasie i zobaczył to wszystko oczami samej śmierci. Jakby ta śmierć mu to wszystko dokładnie opisała, nawet pokazując zdjęcia z tamtego okresu. Dla mnie ta książka jest pewnym ukazaniem innej strony II wojny światowej. Pokazaniem "normalnego" życia, które i tak odeszło w imię Hitlera, bo "Fuhrer was kocha i jest z was dumny". Naprawdę polecam.

Pierwsza książka, która wywołała u mnie tak wielkie wzruszenie. Nie potrafię obrać w słowa tego, co w niej zobaczyłam. Czy to było straszne? przerażające? a może piękne? ciepłe? i cudowne? Książka dość zróżnicowana. Występuje w niej wiele emocji. Od radości do smutku. Od śmiechu po łzy. Od miłości do nienawiści. Moment śmierci jest tak dogłębnie przekazany, że człowiek aż...