Jedna z najbardziej absurdalnych ksiazek jakie czytalem!. Nie wiadomo czy sie smiac czy plakac... Szczeniak bullteriera przypadkiem trafia do jaskinii (o dziwo) zamieszkanej przez wilki. Wchodzi miedzy wilcze szczenieta szukajac ciepla i poczucia bezpieczenstwa, kiedy ich matka jest na polowaniu. Przesiaka zapachem szczeniat tak wiec kiedy wilczyca powraca do groty uznaje go za swoje dziecko. Bullterier dorasta, przybiera na masie, nabiera sily i poluje razem z wilkami w surowych warunkach zimowych (bullterier dobrze slyszycie nie husky czy alaskan malamute). Wkrotce zabija w walce wielkiego basiora i staje sie nawet przywodca wilczej watahy.

Traper staje przed sadem oskarzony o zabicie drugiego czlowieka. Wsrod widowni na sali oczywiscie bullterier. Sedzia wydaje wyrok " Uniewinniam tego trapera bo to nie jego wina ze ma sile w rekach i ze tamten stanal mu na drodze.

Powiem szczerze szkoda czasu na czytanie takich glupot bo sa lepsze ksiazki. Jesli chcesz dowiedziec sie prawdziwych faktow i ciekawostek z zycia zwierzat zamieszkujacych obszary Ameryki Polnocnej z piekna i dziewicza przyroda w tle odsylam do nastepujacych ksiazek Jamesa Olivera Curwooda: "Blyskawica", Wloczegi polnocy", Szara wilczyca", Wladca Skalnej Doliny". Prawdziwa klasyka amerykanska nie do podrobienia! Ten czlowiek przynajmniej wie o czym pisze.

Jedna z najbardziej absurdalnych ksiazek jakie czytalem!. Nie wiadomo czy sie smiac czy plakac... Szczeniak bullteriera przypadkiem trafia do jaskinii (o dziwo) zamieszkanej przez wilki. Wchodzi miedzy wilcze szczenieta szukajac ciepla i poczucia bezpieczenstwa, kiedy ich matka jest na polowaniu. Przesiaka zapachem szczeniat tak wiec kiedy wilczyca powraca do groty...

Myślałam, że będzie nieco ciekawsza ta książka... Jest to historia szczeniaka bulteriera wychowanego przez wilczycę, który po osiągnięciu dorosłości cały czas z kimś walczy i stale próbuje udowodnić, że nie jest psem a wilkiem. Czytając miałam wiele wątpliwości co do opisanych sytuacji, np. tego, że wilki mogą z zimną krwią zabić psa, gdy ten znajdzie się na ich terytorium. Niejasności próbowałam wyjaśnić szukając informacji w internecie, lecz w nie we wszytko byłam w stanie uwierzyć. Czytało się szybko, ale niezbyt wciągało.

Myślałam, że będzie nieco ciekawsza ta książka... Jest to historia szczeniaka bulteriera wychowanego przez wilczycę, który po osiągnięciu dorosłości cały czas z kimś walczy i stale próbuje udowodnić, że nie jest psem a wilkiem. Czytając miałam wiele wątpliwości co do opisanych sytuacji, np. tego, że wilki mogą z zimną krwią zabić psa, gdy ten znajdzie się na ich terytorium....

Fajnie, że wydarzenia pokazano nie tylko z ludzkiej perspektywy, ale też nieco antropomorfizujac zwierzęta

Fajnie, że wydarzenia pokazano nie tylko z ludzkiej perspektywy, ale też nieco antropomorfizujac zwierzęta

Czytałam tą książkę jeszcze w podstawówce i pamiętam, że spośród wszystkich książek o podobnej tematyce, ta najbardziej mnie wzruszyła i długo nie mogłam o niej zapomnieć. Dziwię się doprawdy, dlaczego ta książka jest tak mało popularna, a szczerze dorównuje J. Londonowi.

Czytałam tą książkę jeszcze w podstawówce i pamiętam, że spośród wszystkich książek o podobnej tematyce, ta najbardziej mnie wzruszyła i długo nie mogłam o niej zapomnieć. Dziwię się doprawdy, dlaczego ta książka jest tak mało popularna, a szczerze dorównuje J. Londonowi.

Dość krwawa ta książka, ale długo szukałam takiej, której akcja toczy się w wilczych realiach. Trochę szkoda, że głównym bohaterem jest pies, bo tak naprawdę najistotniejsze dla mnie były dla mnie losy innych postaci i na końcu poczułam pewien niedosyt. Mimo to bardzo mi się podobała i dowiedziałam się wielu rzeczy, które są mi potrzebne.

Dość krwawa ta książka, ale długo szukałam takiej, której akcja toczy się w wilczych realiach. Trochę szkoda, że głównym bohaterem jest pies, bo tak naprawdę najistotniejsze dla mnie były dla mnie losy innych postaci i na końcu poczułam pewien niedosyt. Mimo to bardzo mi się podobała i dowiedziałam się wielu rzeczy, które są mi potrzebne.