Przeczytałam już sporo książek o ludobójstwie w Rwandzie, żeby zrozumieć jak mogło do tego dojść.
Ta książka pokazuje jeszcze jedną perspektywę tych wydarzeń. Autor opisuje w krótki i przystępny sposób historię wcześniejszych konfliktów pomiędzy Tutsi i Hutu. Pisząc o wydarzeniach w samym hotelu, nie robi z siebie bohatera, stara się podkreślić że nawet w środku horroru wykonywał swoją pracę: negocjował umowy (tym razem z mordercami) i kwaterował gości w hotelu. Dzięki zdobytym wcześniej kontaktom i znajomościom był w stanie powstrzymywać ataki na hotel.

W książce wspomniana jest też postać generała dowodzącego siłami ONZ, Romeo Dallaire. Ciekawe było dla mnie dowiedzieć się, jak jego poczynania ocenia kierownik hotelu, Rwandyjczyk po tym, jak przeczytałam książkę samego Dallaire ("Shake hands with the devil"), gdzie on sam przedstawia swoją sytuację, niemoc i niezrozumienie ze strony swoich przełożonych.

Także stosunek Rusesabaginy do sądów obywatelskich, jakie powstały aby osądzić ludobójstwo jest inny niż opisano w większości książek, jakie czytałam wcześniej. Nie uważa on, żeby to było dobre i sprawiedliwe rozwiązanie. Potwierdza tym samym moje wrażenie - entuzjazm wobec tych sądów i idei pojednania zawsze wydawał mi się nieszczery. Nie można tak łatwo wybaczyć tego, co się tam wtedy działo.

Książka, a także film "Hotel Rwanda", godne polecenia.

Przeczytałam już sporo książek o ludobójstwie w Rwandzie, żeby zrozumieć jak mogło do tego dojść.
Ta książka pokazuje jeszcze jedną perspektywę tych wydarzeń. Autor opisuje w krótki i przystępny sposób historię wcześniejszych konfliktów pomiędzy Tutsi i Hutu. Pisząc o wydarzeniach w samym hotelu, nie robi z siebie bohatera, stara się podkreślić że nawet w środku horroru...