Zbiór esejów, powiedzmy, wokół myślenia i głupoty. Uznajemy racjonalność za wartość więc myślenie racjonalne staje się wyborem moralnym. Synteza w mojej wersji brzmi bełkotliwie, bo to skrót skrótu. Napisał ksiądz, naukowiec (kosmolog) , filozof nauki i religii. Taka erudycja to musi być połączenie giganta intelektu ( kojarzenie i przepracowywanie idei.)i tytana pracy. Tak więc mogło pójść w rozmiary encyklopedii, a tu zwięzły zbiór esejów. I mógłby być jeszcze krótszy , bo jak to w zbiorku, są tu fragmenty mniej potrzebne, odstające od poziomu całości. Esej o głupocie to w mojej ocenie , bardzo naciągany, słaby wstępniak. Jednak główny nurt rozumowania to próba rozwiązania dylematu – niepewności wszelkiej wiedzy vs racjonalność myślenia. Mamy więc „horror methaphysicus”, porażkę Husserla w obsesyjnej walce o wiedzę pewną, status logiki, matematyczność przyrody , kryterium i światy Poppera. historyczny rys teorii poznania i wiele innych „kamieni milowych” filozofii. A wszystko w spójnym, „zagęszczonym" ale zrozumiałym i wciągającym wywodzie. Nie erudycyjne wtręty, ale przemyślane, spójne stwierdzenia , które w kilku zdaniach porządkują rozrzuconą wiedzę o faktach , nazwiskach zależnościach osobom, którym zdarzyło się w popularnych książkach czytać o filozofii i filozofii nauki. Mam nadzieję, że nie urażę profesora, mówiąc że „rozwiązanie” postawionego problemu jest tu drugorzędne. Główną wartością jest sama możliwość podróżowania z wielkim umysłem. A że w efekcie wróciliśmy do Pacanowa ani trochę nie psuje przyjemności tej pouczającej i inspirującej podróżny.

Zbiór esejów, powiedzmy, wokół myślenia i głupoty. Uznajemy racjonalność za wartość więc myślenie racjonalne staje się wyborem moralnym. Synteza w mojej wersji brzmi bełkotliwie, bo to skrót skrótu. Napisał ksiądz, naukowiec (kosmolog) , filozof nauki i religii. Taka erudycja to musi być połączenie giganta intelektu ( kojarzenie i przepracowywanie idei.)i tytana...