Z nieczystym sercem dodaje na półkę przeczytane. Rzadko odkładam nieprzeczytane książki, nigdy ich nie oceniam, ale ta książka to wyjątek który potwierdza regułę. Napisana na siłę, językiem godnym 12-latki. Właściwie przeczytałam 150 stron i nie musiałam dalej bo wiedziałam co się wydarzy: będą wspomnienia o złej rodzinie, o złym świecie i o złych lekarzach, przewinie się motyw podróży do Anglii, a potem znowu ten sam ponury bełkot o tym jak nam jest źle i jak powinniśmy usiąść wraz z autorką i zacząć płakać. No i zakończyć akapit słowami: teraz jestem inna/jestem silniejsza/już nic mnie nie pokona/nie poddam się.
Nie chodzi mi o to, że nie współczuje autorce. Chociaż sama nie znam nikogo z zaburzeniami odżywiania, więc de facto nie wiem jak to wszystko wygląda od poszewki, bardzo jej współczuję. Ale to nie znaczy że mam ochotę i czas czytać książki w których brak akcji i których autorka ciągle podkreśla jakie życie jest trudne i jak ciężko jej się żyje... Moja opinia to zdecydowanie nie

Z nieczystym sercem dodaje na półkę przeczytane. Rzadko odkładam nieprzeczytane książki, nigdy ich nie oceniam, ale ta książka to wyjątek który potwierdza regułę. Napisana na siłę, językiem godnym 12-latki. Właściwie przeczytałam 150 stron i nie musiałam dalej bo wiedziałam co się wydarzy: będą wspomnienia o złej rodzinie, o złym świecie i o złych lekarzach, przewinie się...