To moje pierwsze spotkanie z panem Majewskim, nie licząc jego dokonań reżyserskich ("Siedlisko" oglądałam za dziecka z mamą i babcią z zapartym tchem). Mogłabym tu też powtórzyć setki recenzji: że książka ciepła, że mądra, że pięknie napisana, że wzruszająca i zabawna. Taka jest! Podpisać się mogę i setki razy pod takimi słowy! Ja się tylko pytam, czemu tej powieści nie ma w kanonie lektur szkolnych, a jest jakiś Harry Potter? W porządku, może trochę przesadziłam z tym wyrzutem. Ale przy pierwszym swym stanowisku obstawać będę - "Mała matura" śmiało może być czytana na lekcjach języka polskiego. Mamy bowiem oprócz pięknej prozy, młodego bohatera, któremu przyszło urodzić się i wychowywać w niewesołych czasach. Który zmaga się z tym, co wokół się dzieje i zmaga się z własnym sobą, biologią po prostu, kolorami dorastania. Majewski też świetnie poradził sobie z naszą swojską martyrologią, pokazał wojenną i powojenną zawieruchę, ale bez tego akcentu: fe Szwab, fe Rusek, biedny Polaczek, biedny Żyd. Ten rys historyczny wyważony bardzo, ciekawie ujęty. Może dlatego tak dobrze mi się czytało tę powieść. Powieść, którą moim zdaniem śmiało powinni przeczytać dzisiejsi młodzi ludzie. Bo ich rówieśnicy sprzed 60 lat może trochę w innym kolorycie politycznym żyli, może nie mieli facebooków, iphoneów, etc., ale zmagali się z podobnymi problemami - młodości i dorastania.

To moje pierwsze spotkanie z panem Majewskim, nie licząc jego dokonań reżyserskich ("Siedlisko" oglądałam za dziecka z mamą i babcią z zapartym tchem). Mogłabym tu też powtórzyć setki recenzji: że książka ciepła, że mądra, że pięknie napisana, że wzruszająca i zabawna. Taka jest! Podpisać się mogę i setki razy pod takimi słowy! Ja się tylko pytam, czemu tej powieści nie ma...